Posts Tagged ‘değişmez’

Sabır Sınavıdır Ömür Dediğin

Cuma, Haziran 22nd, 2012
Sabır Sınavıdır Ömür Dediğin

Ruhlar giderlerken sonsuz bir yola,
Dünyada verirler bir kaç gün mola.
Sanma ki bu geliş desadüf ola,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Güneş doğmak için sabahı bekler,
Kozalarda çile çeker böcekler.
Bil ki her yürüyen sonra emekler,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Tohum düşer toprağında barınır,
Bahar gelir yaprak ile sarılır.
İnsan olan bu dünyada arınır,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Ateşe düşmeyen çıra yanar’mı?
O ateşte yanan gayrı söner’mi?
Hakk’a giden yarı yoldan döner’mi?
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Nefsin bu gün doysa yarın yine aç,
Sanma ki bedenin nefsine muhtaç.
Gel şu meyhaneden vakitlice kaç,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Nefsin işkencesi düşmandan beter,
Onun zulmü ancak savaşla biter.
Silah istiyorsan iraden yeter,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Zaman sermayesi sanmaki çok bol,
Beşikten mezara kaç adımlık yol.
Bu kanun değişmez kim olursan ol,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

İhtiras seline baraj kar etmez,
Beşer arzuları saymakla bitmez.
Dünyayı verseler inan ki yetmez,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

Niymet sırrı gizlidir hayır ve şerde,
Devayıda verir verdiği derde.
Akıl isyan ile aranda perde,
Sabır sınavıdır ömür dediğin

-Alıntı-

Abla Şiirleri,Abla ile ilgili sözler

Cuma, Haziran 22nd, 2012

Abla İle İlgili Şiirler,Abla sözleri,abla sevgisi güzel sözler,ablaya resimli güzel sözler, abla şiirleri resimli, abla ve kardeş resimleri



Abla

İnanılmaz bir mutluluk var içimde abla
İnanılmaz bir sevinç

Gün doğuyor artık yüzüme
Gülüyorum abla gülüyorum yarınlara

Benim de artık topum olacak plastikten
Kalemim, kağıdım, silgim
Ben de artık koşacağım ablam ümitle yarınlara

Okulum olacak gideceğim
Önlüğüm var giyeceğim
Ablam sen de gül benimle
Meğer sesimizi duyan varmış yarınlarda…

Fahriye Abla

Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha gün batmadan kapılar.
Bu, afyon ruhu gibi baygın mahalleden,
Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen
Gözlerin, dişlerin ve ak pak gerdanınla
Ne güzel komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Önce upuzun, sonra kesik saçın vardı;
Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı.
İçini gıcıklardı bütün erkeklerin
Altın bileziklerle dolu bileklerin.
Açılırdı rüzgârda kısa eteklerin;
Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla.
Ne çapkın komşumuzdun sen, Fahriye Abla!

Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Erzincanlıya.
Bilmem şimdi hâlâ bu ilk kocanda mısın,
Hâlâ dağları karlı Erzincan’da mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın;
Hâtırada kalan şey değişmez zamanla,
Ne vefalı komşumuzdun sen, Fahriye Abla!