İnsan bazen hayatta küçükte olsa,
Tutunacak bir dal arıyor.
Yaşamak için bir umuda,
Başını yaslayacak bir omuza, ihtiyaç duyuyor.
İnsan bazen hayatından beziyor, bunalıyor,
Kendi ipini kendi çekesi geliyor.
Hayata da isyan ediyor,
Kendine de,bir sürü sorular soruyor
İnsan bazen kendini ifade edemiyor,
Acılara kelimeler kifayetsiz kalıyor.
Mutluluk kağıda kolay dökülmüyor,
Yazdıkça kelimeler kaleme dolanıyor.
İnsan bazen sevgi arıyor ilgi arıyor,
Tam birilerini buldum diyor!
Bu hayatta, beni bir kaç kişi anladı;
Onlarda yanlış anladı…
By: Oğuz Demirci
27-02-2012
