Aşk Acısı Şiirleri
Aşk acısı çekenlere Şiirler
Acıyı Katık Ettim
Seninle yaşadığım
Senli günlerim nerde?
Onu da mı götürdün?
Sensizlik var kaderde.
Yoksun,bırakıp gittin
Öksüz kaldım ben sensiz
Sensizlik yıktı beni
Çekip gittin nedensiz.
Kaderimiz bu değil
Boyun eğme kadere
Uğraşıp çabalayıp
Bulalım buna çare.
Sensizliği atalım
Bak yolunu gözlerim
Yokluğun iyi değil
Her gün seni özlerim.
Dön geri gel artık
İnan yoruldum bittim
Dayanacak gücüm yok
Acıyı katık ettim.
Acılı günler
Karanlık çökerdi gözlerime ağlardım
İnan seni bulmak için bütün ömrümü harcadım
Yazık bana gençliğime doyamadım
Bu sonbaharda sana yalvardım
Beni bana bırakırken açtın yara
İlacım sensin ne olur inan bana
Belki ahmağım tutturmuşum bir dava
Ne olur beni affet bu sonbaharda
Dermanı yok dizlerimin gelemem
Her şey sende inan ki göremem
Kaderime küskün bir ömür bu
İnan senden başkasını sevemem
Acı sözlerine de razıyım
Ne olur konuş benimle
Bir iki damla göz yaşı
Her şey kaderimde
Böyle bir ömür yaşamaktansa
Çek vur beni öldür de kurtulayım sensizliğimden
Titrersem namerdim,Yeter ki ya affet ya da öldür beni
Kendimi zincirlere vursam nafile
Sensiz saydığım geçen bu kaçıncı kafile
Bir güneş doğsa ufkum da sensizliğime çare
Yüreğim dağılır olur pare pare
Dereler bile hiç durmayan akışta
Beni hüzünlerimle hep baş başa bırakışında
Girdiğim bu bitmez yarışta
Ne olur beni affet bu son bakışta
Ağlayıp Durdum
“boğdum pençeleşerek günlerle gecelerle
gönlümün isyanını ağır işkencelerle…”
Ben bu sevdadan ne çektim sorma
Her akşam her sabah ağlayıp durdum
Gönlü daldan dala dolaşan bir vefasıza
Her gün her gece yalvarıp durdum
Silecek sandım gözyaşlarımı
Bilecek sandım gönül yaramı
Sonunda alıp umutlarımı
Diyardan diyara dolanıp durdum
Ne o geldi bana ne ben unuttum
Ne o sildi gözyaşımı ne ben kuruttum
Onu istedikçe kalbim, göğsüme vurdum
Her gün her gece ağlayıp durdum
Gelin Kaynana Manileri
