Sessizce geldim
Hiç sesim çıkmadı baktım her yana
Sus pus gönüller
Bir şaşkınlık mı bu
Yoksa yaşanmışlıkların suskunluğu mu?
Sessizce baktım her yana
Susmuştu herkes
Ne de olsa kabulümüz der gibi
Olmaz, bu suskunluk kötü
Hırçınlık içimizde
Karanlık gecelerde hüsranlar
Hep bizde an ve an yaşanılanlar
Soğuk rüzgâr titretti içimizi.
Kuş misali olsak
Uçsak bilinmeyen diyarlara
Sahilde uzansak sorgusuz sualsiz
Kanat açsak hür kelebekler misali
Kim kırdı kolunu kanadını
Dün niye yoktun sen
Nerdeydin kimlerde saklandın.
Kozanda çıkacaktın hani
Kelebek gibi uçacaktın
Kanat vuracaktın özgürlüğüne
Kozandan çıkmadın kelebek.
Bitkinlik, yorgunluk, yokluk,
Savaş devam ederken yüreğinde
Düşlerini gömdün
Kimse görmedi seni
Sen kaldın kozanın içinde;
Çıkabilseydin eğer
Uçardın ya… yoktu kanadın
Hayaller öyle çok ki
Uçmak kadar güzeldi yaşamda kalabilmek
Onu da başaramadı kelebek.
Sessizce aldım avuçlarımda kaldı öylece….
