Sevgisiz öksüz bir çocuğun gözyaşı gibi
Çaresiz sensiz ama benimle
Ben sen olmuşum ben sendeyim
Yokluğunda var olmak zormuş sebebim
Sensiz bir çocuk gibi ağlar gözlerim
Çaresiz ayıplardan gel kurtar beni
Kaybolmuş kayıplarda tutsak yüreğim
ılık bir rüzgar esti, Nereden geldi bilmiyorum…
nereye gidiyorsun diye sordum..
Özlenen herseye dedi.. Aklima sen geldin.
cünkü özlenen bir tek sendin…
Eger insanlara bos elimi uzatir ve birsey alamazsam cok üzücü;
Ama asil ümitsiz durum;
Dolu elimi uzatip kabul edecek kimseyi bulamamamdir…
Hic yüz vermedim günese bugün..
Resmini gösterip hava attim ciceklere..
Adini zipkinla kazdim gögün en yüksek yerine…
Bir de SENi SEViYORUM diye bagirdim duydun mu?
Hayalin hafizamdan silinene kadar,
izdirabin saclarim dökülene kadar,
Aglamaktan gözlerim kör oluncaya kadar Her dakika Seni Sevecegim…
Sen hic Bugulanmis cama “SENi SEViYORUM” yazip,
Harflerin arasindan disariyi seyrederek,
Kar taneleri altinda Sevdigini hayal ettin mi??
Seni ne yagmurlar,
seller koparabilir kalbimden,
Ne de deli gibi esen firtina,
cünkü bir agacin topraga kök salmasi gibi baglandim sana..
Kulaklarim sessizlige, gözlerim sensizlige,
Gönlüm katlanirsa derde,
Anlami yok yasamanin..
Nefes almak bosuna..
Senin olmadigin yerde …
Bulutlarin gözyaslari pencerene vururken,
Düslere daldigin bir gecede,
Hangi hayaller sana uyumayi unutturuyorsa,
Gelecek sana onlari yasatsin…
icinde öyle umut tasi ki Onu senden kimse alamasin.
Gözlerin hep gülsün,
mutlulugu hep sende arasinlar.
Ama onu kalbinde öyle sakla ki,
Gercekten isteyen bulsun…
Her aya bakisinda beni hatirla, Yildizlar gözlerine takilirsa,
Gözlerine baktigimi sakin unutma,
Bir yaprak düserse avuclarina,
Ellerimdir sakin birakma….
Hayatin bir sevgi öpücügü kadar doyumsuz,
Sevinc gözyaslari kadar güzel,
Seven bir kalp kadar heyecanli,
Askin dokusu kadar masum,
Bir gül kadar gururlu olsun…Askin Kalbindeyse..
Mutlulugun elindeyse, istedigin iki kelimeyse SENi SEViYORUM…
Gülüm…
Sevgimiz yalan mıydı
Tepedeki büyük çınarın altından
En az senin kadar güzel İstanbul’u seyredişimiz
Yalan mıydı?
Gülüm söyle yalan mıydı?
Gören gözlerim kör olsaydı
Sardığım belin başkasınca sarıldığını
Gülüm… Beyaz gülüm
Elimde ki sana aldığım gülün
Hikayesi gerçek oldu
Off..off..
Sevenim ya dikeni bak canımı yaktı
O yuvamız olacak diye tutuğumuz
İki oda evin duvarlarını artık sen değil
Bir resmin bir de hayalin süslüyor
Gülüm… Beyaz gülüm
Canımı yaktın can dediğim
Ben sana bakarken bile kıyamazken
Canımı yaktın can dediğim
Gitme gülüm… Beyaz gülüm
Solarsın yaban ellerde
Bilmezsin rüzgarına dayanamazsın
Okşadığın saçlarımı yoldur durma
Bırak artık gözlerim ağlama
Beyaz gülüm artık yabancı kollarda
Ona ilk gülüm dediğim gün
Yağmur sevgimiz sularken
Sokağın başında okuldan çıkışını beklediğim gün
Ceketimin arasına hani delikanlıyız ya
Onun için sakladığım gülüm
Utangaç bakışlarla ona
Gülüm bu senin için beyaz gülüm dediğim gün
Artık mazide kaldı gönlüm
Artık benimde bi hazin hikayem var
Terk edilmişler kervanında
Hikakye yi başlatan bir beyaz gül
Solduranda beyaz gülüm
Gitme gülüm…Gitme
Solarsın rüzgarına dayanamazsın
Solarsın beyaz gülüm </div>
Sağım sensin , solum sen .
Her adımımı sana doğru atar ,
Sana doğru koşarım her marş marşta .
Her selam verişimde karşımdadır hayalin .
Gözlerim gözlerinde ,
Dudağından çıkacak emri bekler kulağım .
İsterim ki gel diyesin ;
Kaç gel , her ne cezası varsa .
Zaten , cezanın en ağırını çekiyorum ,
Senden ayrı kalmakla .
Bir boru sesi yoklar yüreğimi .
Bir perde iner gözlerime , bulut bulut ;
Sana yollarım ,
Benim için ağlasın diye .
Bir kalem alır , hançerlerim yüreğimi .
Bir kurşunda beynim param parça ,
Bir dalışta gözlerim kör ,
Kulaklarım sağır olur ;
Sen can verirsin bana .
İstemem omuzlarım dolusu yıldızı .
İstemem , saman yolu bile benim olsa .
Güneşe hükmetsem , istemem .
Denizleri kara , karaları deniz yapsam ,
Geceyi gündüz , gündüzü gece kılsam ,
Irmakların akışını değiştirsem ,
Tüm dağları düzlesem , istemem .
Yeter ki sen gelip kon omuzlarıma
Ve
Şarkılar fısılda kulaklarıma .
Güzelliğini yalnız ben göreyim .
Yeter ki
Sen ver tüm komutlarımı ;
Ö l de
Ö l e y i m .
Abidin Tatar
İyi Geceler Sevgilim Şiirleri
Yeni İyi Geceler Sevgilim Şiirleri
İyi Geceler Sevgilim
Yanıyor seher yalnız buz kesmiş sokaklar nedense
Tek sen söndürebilirsin, eğer yanan bu bedense
Her nefes zehir olur çekerim içime içime
Gözlerim nehir olur dökerim içime içime
Ay vurur sarhoş, donuk damlara
İsmini yazarım buğulu camlara
Bir ben gezerim şair şair kaldırımlarda
Şiirler yazarım sana dair kaldırımlarda
uyanma sakın naralarımı duyup da
bölme rüyalarını bana uyup da
sen meleklerin söylediği şarkıyı dinle
bedenim olmasa da kalbim seninle
iyi geceler sevgilim…
İyi Geceler Sevgilim
Sana söylemek istediğim çok şey var,kimseye söyleyemem
Sadece sana..
Sana tüm kalbimi açabilirim,
Seni kalbimin en derin odasına saklar,
Dışardaki tüm kavgalardan sakınırım..
Seni oranın sahibi yapar,
Bütün hücrelerini sana adarım
Seni senden çok severim..
Her gece sana dalmadan önce,
Bütün damlalarını avcumda toplar,
Öpüp sana uçururum..
Gözlerimi kapatıp sanki yanımdaymışsın gibi sarılırım,
Sen kalbime dokunursun sonra…
O zaman ben uçurumun en sonuna gelirim,
Tam düşecekken sen yakalarsın..
Başımı göğsüne koyarsın,
Güzel gözlerinin içinden bembeyaz şarkılar dökülür saçlarıma..
Her hıçkırışımda beni daha çok kalbine sararsın,
Bense daha çok isterim,daha çok ağlarım..
Ama gülerim aslında,,
Beni o kadar çok sev ki bitanem,
İçimdekinin hangimizin kalbi olduğunu anlayamiym derim..
bunları söylerken kirpiklerin düşer,
üstüme ışıktan kum taneleri saçılır..
bütün gecemi onlara bularım..,
Bulutun üstünde uyusan,
O bile incinmez kıpırtılarından..
Bütün uykularım senin olsun,
Yeter ki bi kerecik yanımda uyandığını göriym’
İyi geceler sevgilim
İyi Geceler Sevgilim
Soğuk bir gece, buz ellerim.
Sana yazmak için başımı öne eğdiğimde farkettiğim ayağımdan usulca düşen çorabım.
Üzerime yalnızlığı sindirdiğin yedinci gün,
Bu yedinci günün yedi gecesinde sana karaladığım bu yedinci kağıt.
Aramızda bir şehir sevgili.
Biliyor musun amacına ulaşamadın, izin vermedim.
Seni bir kere daha sevindirmedim.
Beni uzaklaştırmak istediğin duygularla sevişiyor aklım.
Bugün odamın duvarlarını incelerken, sol duvarımdaki çatlağı fark ettim.
Belki bir gün yıkılır da duvarlar burada kalırım ne dersin?
Gerçekten mutlu musun?
Aklım seninle beraber terk etti beni,
Elimde değil ve bunlar normalde değil,
Biliyor musun sokağa çıktığımda aklıma gelmiyorsun,
Bu boş odamın sessizliği, iticiliği, karanlığı seninle eş,
İki gündür çıkmıyorum evimden her şeyi boşladım,
Bunu neden yapıyorum bilmiyorum,
Elim telefona gidiyor arada bakıyorum da halimi soran bir sen yoksun.
Her şeyim tam da, bir akıldan birde senden yoksunum,
Her gece kulağımda o şarkı,
Beyin uçlarım sana hakim olmuş durumda,
Sızıyorum rüyalara…
Sabah kalktığımda ise sokakta “yağmur” sesleri,
İçim ne kadar haykırsa da gel diye:
Hazmedemiyorum benden gittiğin gece ona dönmeni,
Gece üç buçuk uyumadın biliyorum,
Çok düşüncelisin sevgilim inan böylesi en iyisi,
Belli olmuyor mu?
İyiyim gerçekten, gelmene de gerek yok!
Diyemiyorum ki sana “dön geri”
Hangimiz suçluyduk? Yada hanginiz suçlusunuz?
Korkusuna yenilen sen mi?
Issız gecelerde seni zevklerine kurban eden sevgilin mi?
Neyse uyumak istiyorum artık,
Gözlerimin altı mor, zaten pek bir şeyde yemiyorum.
Her gece bir bardak sen tok tutuyor benliği,
Uykularımı bağışladım sana tek çare kalem kırmak,
Bak sana ilk yalanımı söylüyorum; iyiyim ben.
Neyse iyi geceler sevgilim.
Yıldızlar sönük gökyüzünde bu gece,
Fırtınalar kopuyor
Gecenin ürperten sessizliğinde,
Düşlerimi sürükleyip götürüyor
Girdapta savrulan yaşamın izleriyle birlikte…
Ellerimi uzatıyorum,
Gecenin rengi
Siyaha boyuyor ellerimi!
Gözlerim şafağı kovalıyor
Ufkun belirsizliğinde yorgun…
Karanlık,
Daha da karanlıklaşıyor
Gecenin ürperten sessizliğinde…
Gece duyarsız,
Fırtına ve ölüm girdabı acımasız,
Düşler ve yaşamın izleri,
Çaresiz!
Şafağı kovalayan gözlerim yorgun,
Şafak,
Zehirli örümceğin ağında tutsak,
Sabah,
Belki çok uzaklarda,
Belki de çok yakın…
Gecenin en karanlık anı,
Sabaha en yakın olan zamanıdır…
Güneş,
Ha doğdu ha doğacak!
Kendi girdabında
Fırtına ile boğuşurken gece…
Geri dönecek
Düşlerim,
Yaşamın izleri…
Ve yaşanmayan zaman…
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Kuşlar geçiyor, derken;
Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.
Ağlar çekiliyor dalyanlarda;
Bir kadının suya değiyor ayakları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Serin serin Kapalıçarşı
Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa
Güvercin dolu avlular
Çekiç sesleri geliyor doklardan
Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Başımda eski alemlerin sarhoşluğu
Loş kayıkhanelerıyle bir yalı;
Dinmiş lodosların uğultusu içinde
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir yosma geciyor kaldırımdan;
Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.
Bir şey düşüyor elinden yere;
Bir gül olmalı;
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul’u dinliyorum.
Orhan Veli Kanık
sus artık ne olur ağlama yeter
ben unuttum sende unut gözlerim,
ne ismi aklımda nede gözleri
ben unuttum sende unut gözlerim
****************************
değmezmiş uğruna döktüğüm yaşlara
değmezmiş sevmeye aşık olmaya
değmezmiş ismini bile anmaya
ben unuttum sende unut gözlerim
*****************************
bir rüya idi farzet gördüklerimizi
ben unuttum sende unut gözlerim
sevseydi terk edip gidermiydi hiç
ben unuttum sende unut gözlerim
Orhan Veli Yalnızlık Şiirleri,
Yalnızlık Şiiri Orhan Veli Kanık
Yalnizlik Şiiri Orhan Veli
Bilmezler yalniz yaşamayanlar,
Nasil korku verir sessizlik insana;
Insan nasil konuşur kendisiyle;
Nasil koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
*****************
Gerin bedenim gerin
Doğan güne karşı
Duyur duyurabilirsen
Elinin kolunun gücünü
Ele güne karşı.
Bak!Dünya renkler içinde!
Bu güzel dünya içinde
Sevin sevinebilirsen;
İnsanlığın haline karşı.
Durmadan işleyen saatlerde
Dişli dişliye karşı
Dişlilerin arasında
Güçsüz güçlüye karşı
Herkes bir şeye karşı
Küçük hanım yatağında uykuda
Rüyalarına karşı
Gerin bedenim gerin
Doğan güne karşı…
Orhan Veli Kanık
ISTANBUL’U DINLIYORUM
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Once hafiften bir ruzgar esiyor;
Yavas yavas sallaniyor
Yapraklar, agaclarda;
Uzaklarda, cok uzaklarda,
Sucularin hic durmayan cingiraklari;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali.
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Kuslar geciyor, derken;
Yukseklerden, suru suru, ciglik ciglik.
Aglar cekiliyor dalyanlarda;
Bir kadinin suya degiyor ayaklari;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Serin serin Kapali Carsi;
Civil civil Mahmutpasa;
Guvercin dolu avlular.
Cekic sesleri geliyor doklardan;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Basinda eski alemlerin sarhoslugu,
Los kayikhaneleriyle bir yali;
Dinmis lodoslarin ugultusu icinde
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Bir yosma geciyor kaldirimdan;
Kufurler, sarkilar, turkuler, laf atmalar.
Bir sey dusuyor elinden yere;
Bir gul olmali;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Istanbul’u dinliyorum, gozlerim kapali;
Bir kus cirpiniyor eteklerinde;
Alnin sicak mi degil mi, biliyorum;
Dudaklarin islak mi degil mi, biliyorum;
Beyaz bir ay doguyor fistiklarin arkasindan
Kalbinin vurusundan anliyorum;
Istanbul’u dinliyorum.
Orhan Veli Kanık
Annem Olmuyor Sensiz Olmuyor şiiri
Olmuyor anneciğim inan sensiz olmuyor şiir
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Bugün günlerden Cuma- Saat 7’de kalktım
O perdeyi kaldırdım-pencereden bir baktım
Oda sessiz ben sessiz-yapraklar kımıldıyor
Kuşlar cik cik ötmekte-beni üzüntüye kor
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
Sokak tamamen bomboş-karşı yolu gözlerim
Bir elimde kalemim-ağlamakta gözlerim
Üzdün annem bizleri-soldurdun yürekleri
Bir kez daha görmekti-bizlerin dilekleri
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
Rabb’im seni bizlerden-seviyormuş çok daha
Yeşillenen ağaçlar-bana görünür vaha
Allah’ım güç kuvvet ver-koyma bizi ellerde
İnan dua ederiz-Bismillahım dillerde
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
İlk defa tadıyorum-gerçekten son ayrılık
Annem bak toplanıyor-durmadan kalabalık
Herkes seni konuşur-bütün insanlığını
Hepsi de çok seviyor-Emine denen canı
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
Almanya’da namazın-kılınmış toplu hâlde
Anneciğim duymadın-dolmuştu sende vade
Vücudu yıkamışlar-sarmalamışlar seni
Biz nasıl göreceğiz-konuşmayan o teni
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
Duy Cumartesi günü- tamam öğle namazı
Bizlere zehir oldu-hem kışı hem de yazı
Teker teker geliyor-bütün akrabaların
Durmadan anlatılır-o sevgin itibarın
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
Hasan şiir yazıyor-bir taraftan ağlıyor
Sen yoksun yanımızda- karaları bağlıyor
Mevla’m sorgu sualden-kolay geçir annemi
Yıkıldım perişanım-ben kaybettim hanemi
Olmuyor anneciğim-inan sensiz olmuyor
Hepten çaresiz kaldık -anla vakit dolmuyor
Fazıl Hüsnü Dağlarca Ağır Hasta,
Ağır Hasta Şiiri Fazıl Hüsnü Dağlarca,
Fazıl Hüsnü Dağlarca şiirleri
Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın Ağır Hasta Şiiri
Üfleme bana anneciğim korkuyorum
Dua edip edip, geceleri.
Hastayım ama ne kadar güzel
Gidiyor yüzer gibi, vücudumun bir yeri.
Niçin böyle örtmüşler üstümü
Çok muntazam, ki bana hüzün verir.
Ağarırken uzak rüzgarlar içinde
Oyuncaklar gibi şehir.
Gözlerim örtük fakat yüzümle görüyorum
Ağlıyorsun, nur gibi.
Beraber duyuyoruz yavaş ve tenha
Duvardaki resimlerle, nasibi.
Anneciğim, büyüyorum ben şimdi,
Büyüyor göllerde kamış.
Fakat değnekten atım nerde
Kardeşim su versin ona, susamış.
Fazıl Hüsnü Dağlarca
Necip Fazıl Kısakürek Anneme Mektup şiiri
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim
Necip Fazıl Kisakürek