Tarif edebilirmisin sonsuzu?
Peki ya sonsuzdan ötesini? Gösterebilirmisin bana?
Demesin o yüzden kimse, ‘biliyorum sevgini’
Bilemez kimse, bilemez benden baska, kalbimden baska
Biçilemez,
sevgim…
‘Sevgi’ sözcüğü bile az gelir sana olan duygularımı adlandırmak için.
Aşk peki? Yanında bir hiç kalır…
Arama boşuna, bulamazsın adını, adsızdır..
Bulunmaz tarif edebilen bir kelime..
Çok aradim ben. Bulamadım. Bulamam. Bulunmaz.
Sığmıyor bir yere kalbimden geçenler…
Çığlık atmak istiyorum, sessiz kalıyorum, atamıyorum kalbimdekilerini sözcüklere…
Bu yüzdendir çabalarım, direnişlerim
Ama nafile, gösteremem, sığdıramam bir yere yüreğimden geçenleri, ne yapsamda..
Konuşmaya başlasam,
Sen olursun her cümlemin başı, sen olursun dilimin ucunda.
Yazmaya kalksam,
Sırf seni tutar kalemim, senden başkasını yazmaz asla.
Sırf seni, sırf adını çizer.
Ama yetersiz kalır tüm sözler, tüm cizgiler.
Gelse en büyük hatip, en büyük şair, en büyük ressam, anlatamaz hiçbiri bendeki seni.
Beni mi demeliyim yoksa?
Sen aslında bensin çünkü.
Öyle büyüksün ki içimde
Kalbime bile sığmıyorsun, kapladın tüm benliğimi.
Benimlesin ya sevgilim, bensin ya
Umurumda değil dünya
Yasak olsakta…
Ellerin ellerimde olsun,
Nefesin tenimde,
biz birlikte,
yeter.
Sen varsan,
razıyim, varım herşeye.
Biz ‘bir’sek,
tamam hersey.
Sen yoksan,
zaten yok birsey.
