Nasıl bir çiçek koparılıyorsa dalından
Beni de öyle kopardılar insanlığımdan
Mahkum ettiler beni kendi dünyama
Görüş günüm yok mecburum ben böyle yaşamaya..
Vurdular arkamdan kırdılar kalbimi
Soldurdular ömrümün baharında ümitlerimi
Bir hayal dünyasının ortasında ümitlerim
Onlarda gerçekleşmez ki ne yaparım, ne ederim.
Hayatın merdiveninde karanlığa yol alırım
Kaybettim benliğimi gelmeyen mutluluğu ararım
Döküldüm, ezildim tıpkı bir yaprak gibi
Bitirdiler nihayet içimdeki sevgiyi
Artık bir musalla taşı son durağım olur
Bu sefil yaşantım geçmişe hatıra kalır..
İsyan ediyorum istemeden kadere
Sitemler yağdırıyorum ben böyle talihe
17 yaşında bir gencim ölüme kucak açan
Al Allah’ım bu tende kalmasın bu can
Nasıl olsa bıkmışım ben benden herşeyden..
Mezar taşıma yazsınlar
“Oda bir kalp taşıyordu HEMDE EN TEMİZİNDEN…”
