Tevfik Fikret Ferda,
Ferda Tevfik Fikret,
Ferda Şiiri Tevfik Fikret
Tevfik Fikret’in Ferda Şiiri
FERDA
Ferda senin; senin bu teceddüd, bu inkżlāb…
Her žey senin dešil mi ki zāten?.. Sen, ey žebāb,
Ey ēehre-i behīc-i ümīd, ižte ma’kesin
Karžżnda: Bir semā-yi seher, sāf ü bī-sehāb,
Āšuž-i lerzedārż aēżk, bekliyor., žitāb!
Ey fecr-i hande-zād-ż hayāt, ižte herkesin
Enzārż sende; sen ki hayātżn ümidisin,
Alnżnda bir sitāre-i nev, yok, bir āftāb,
Sönsün mūebbeden.
Sönsün müebbeden o cehennem; senin bugün
Cennet kadar güzel vatanżn var, žu gördüšün
Zümrüt bakżžlż, inci žetaretli kżzcašżz
Kimdir bilir misin? Vatanżn… Žimdi saygżsżz
Bir göz bu nazlż ēehreye – Allah esirgesin
Kem bir nazarla baksa tahammül eder misin?
Żster misin, žu ak sakalżn pāk ü muhtežem
Pīžāni-i vakaarżna, bir kirli el demem,
Hattā yabancż bir el uzansżn? Žu makberi,
Razż olur musun, taža tutsun žu serseri?
Elbet hayżr; o makber, o pīžāni-i vakur
Kudsī birer misāl-i vatandżr… Vatan gayur
Żnsanlarżn omuzlarż üstünde yükselir.
Genēler, bütün ümmid-i vatan žimdi sizdedir:
Her žey sizin, vatan da sizin, her žeref sizin;
Lākin unutmayżn ki zaman tünd-ü mutmain
Bir hatve-i samūt ile ta’kīb eder bizi.
Önden kožan, fakat yine dikkatle her izi
Ta’mika yol bulan bu yanżlmaz muākżbin
Žermende-i itabż kalżrsak, yazżk!.. Demin
“Ferda senin!” dedim, beni alkżžladżn; hayżr,
Bir žey senin dešil, sana ferda vediadżr;
Her žey vediadżr sana, ey genē, unutma ki
Senden de bir hisāb arar ātī-i müžtekī.
Māzīye žimdi sen bakżyorsun pür-intibah,
Ātī de senden eyleyecek böyle ižtibāh.
Her uzvu girdibād-ż havāyicle sarsżlan
Bir neslin ošlusun; bunu yād et zaman zaman.
Her yżldżrżmda bir gece, bir gölge devrilir,
Bir ufk-ż i’tilā aēżlżr, yükselir hayāt;
Yükselmeyen düžer: ya terakkī, ya inhitat!
Yükselmeli, dokunmalż alnżn semālara;
Doymaz bežer dedikleri kuž i’tilālara…
Ušraž, didin, düžün, ara. bul, kož, atżl, bašżr;
Durmak zamanż geēti, ēalżžmak zamanżdżr!
Tevfik Fikret ( 1867 – 1915 )
