Eteğimden kırmızı karanfiller döküldüğünden bu yana Gözlerimden vapurlar kalkıyor İçimdeki maviyi yara yara Yağmur vurgunu mevsimlerden kalma! /
Tanı beni, Zarfımın pullu köşesine astığım hayallerimden, Bulutların yukarısına çıkan merdivenin ilk basamağından, Haritamın üzerine çizilmiş denizlerden, Bin beyitli bir şiirin son dizesine gizlenmiş sözcüklerden, Ve aşka dair ipucu veren her şeyden, Tanı beni!
Sen, veçhesiz acılardan gözlerime damlarken Ben, şiirimin bittiği yerde ellerimi çoktan kaybettim. Demiştin ya,
Aç kollarını da rüzgâr sarsın sevgimle ruhunu
Sırf rüzgâra dokunmak için adımladım sokaklarını Sırf kollarımı iki yana açmak için durdum bir tepenin ucunda. Söz dizdim saçlarına eklenen iğfal edilmez isyanın türküsüne Sen, bir nevi ağıt de buna, Bir nevi mevt! Kaçış söylevleri dilimin altında Karanfile değdiğince yanıyor ellerim
Gözlerinin alacası dağ yeşili / iki dağ yeşili gözlerin Yokluğun dibe vurdu, aşkın yükseltti beni Tökezlenmiş acılarımın diliyle Kirpiğimden düşen kelimelerin bedelini sırtlandı gece Sen öyle sere serpe, öyle uçsuz bucaksız bir alevdin ki Meydanlara muttasıl öfkemi partizan pankartlara astılar
Sana hiçbir ismi yakıştıramıyorum / üç harf müstesna / Sen öyle yakışıyorsun ki aşk a! Hiçbir şey ötelere âyinem değil sen kadar
Sen, en çok âşina bana!
Karanfil çizdim avucuma Al al seni resmettim Az yazdım, çok ağladım Derdime senden başka derman bulamadım Aman yandım! Yâr ben seni ta-nı-dım!!
aşk bu kolaymı geldiği gibi gidermi sanıyorsun bir başladımı kalbine işler dantel gibi nakış nakış sökemesin söktüğün zaman için acır öyle acır ki ölmek istersin aşk bu kolaymı geldiği gibi gidermi sanıyorsun o ayrılık ölümden beter o öyle bir duygudur ki yüreğini yakar öyle bir yakarki söndüremesin söndürsen bile külü kalır o kül bile yüreğini tekrar yakar ve yüreğin yangın yeri olur gider o öyle bir duygudur ki içini dalgalı fırtınayı bir deniz haline kalbini ise başından karı eksik olmayan ağrı dağı haline getirir aşk bu kolaymı geldiği gibi gidermi sanıyorsun geldiğinde bahar gelir yüreğine çiçekler açtırır ruhunda gittiğinde günlünde sonbahar rüzgarları estirir döker açtırdığı çiçekleri yaprakları savurur her bir yana her düktüğü çiçekle yapraklar içinde bir şeyler alır götürür ve buda sana dayanılması zor acılar yaşatır aşk bu kolaymı geldiği gibi gidermi sanıyorsun
Sessizce geldim Hiç sesim çıkmadı baktım her yana Sus pus gönüller Bir şaşkınlık mı bu Yoksa yaşanmışlıkların suskunluğu mu? Sessizce baktım her yana Susmuştu herkes Ne de olsa kabulümüz der gibi Olmaz, bu suskunluk kötü Hırçınlık içimizde Karanlık gecelerde hüsranlar Hep bizde an ve an yaşanılanlar Soğuk rüzgâr titretti içimizi.
Kuş misali olsak Uçsak bilinmeyen diyarlara Sahilde uzansak sorgusuz sualsiz Kanat açsak hür kelebekler misali Kim kırdı kolunu kanadını Dün niye yoktun sen Nerdeydin kimlerde saklandın. Kozanda çıkacaktın hani Kelebek gibi uçacaktın Kanat vuracaktın özgürlüğüne Kozandan çıkmadın kelebek.
Bitkinlik, yorgunluk, yokluk, Savaş devam ederken yüreğinde Düşlerini gömdün Kimse görmedi seni Sen kaldın kozanın içinde;
Çıkabilseydin eğer Uçardın ya… yoktu kanadın Hayaller öyle çok ki Uçmak kadar güzeldi yaşamda kalabilmek Onu da başaramadı kelebek.
Benim de bir zamanlar sevdiğim vardı Beyaz dantel yakalı liseli bir kız. Bağlarda, bahçelerde, yaylalarda yeşeren Al karanfiller gibiydi aşkımız…
Gülünce içimde rengârenk güzel, Güller açılırdı iri. Hani bilirsiniz ya yıldızsız siyah Geceler gibiydi gözleri.
Bir mermer çeşmeden akan su gibi, Geçip gidiyordu günlerimiz. Biz bize yaşıyorduk kendi kaderimizi Bütün yaratıklardan habersiz. Ve yuvada bekleşen sabırsız, küçük Serçeler gibiydik ikimiz.
Gözleri konuşurdu susunca, mahzun: ‘Seni seviyorum’ derdi. Sevdadan, gurbetten, hasretten yana Sıcak türküler söylerdi…
Üstelik bir ceylan gibi sebepsiz Ürkek halleri vardı. Ayrılık deyince oturup sessiz Çocuklar gibi ağlardı.
Bilmiyorum şimdi kaç yıl, kaç mevsim İçli mektuplar yazdık. Bazen yan yana yürür, beraber otururduk Ama konuşamazdık.
Ben görmedim şimdi öyle diyorlar Büyümüş artık liseli kız, gelin olmuş… Unuttum her şeyi diyormuş Ve her gece rüyâsını nur topu kadar güzel Sarışın çocukları süslüyormuş.
Görsem çocuklarını şimdi diyorum Bakamam yüzlerine çaresiz Bana bakar çocuklar sessiz. Çocukları gözlerinden tanırım Biliyorum, hiç birşey bilmezler ama Bakamam, utanırım
Ölüm Şiirleri Necip Fazıl kısakürek Necip Fazıl Kısakürek ölüm şiirleri Necip Fazıl Ölüm Şiirleri
Ölünün Odası Bir oda, yerde bir mum, perdeler indirilmiş; Yerde çıplak bir gömlek; korkusundan dirilmiş. Sütbeyaz duvarlarda çivilerin gölgesi Artık ne bir çıtırtı ne de bir ayak sesi… Yatıyor yatağında dimdik, upuzun, ölü; Üstü, boynuna kadar bir çarşafla örtülü. Bezin üstünde ayak parmaklarının izi; Mum alevinden sarı, baygın ve donuk benzi. Son nefesle göğsü boş, eli uzanmış yana; Gözleri renkli bir cam; mıhlı ahşap tavana. Sarkık dudaklarının ucunda bir çizgi var; Küçük bir çizgi, küçük, titreyen bir an kadar. Sarkık dudaklarında asılı titrek bir an; Belli ki, birdenbire gitmiş çırpınamadan. Bu benim kendi ölüm, bu benim kendi ölüm; Bana geldiği zaman, böyle gelecek ölüm
Ümit yaşar oğuzcan milyon kere ayten şiiri Milyon kere ayten ümit yaşar oğuzcan
MİLYON KERE AYTEN
Ben bir Ayten´dir tutturmuşum Oh ne iyi Ayten´li içkiler içip Sarhoş oluyorum ne güzel Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum Ayten üstüne Saatim her zaman Ayten´e beş var Ya da Ayten´i beş geçiyor Ne yana baksam gördüğüm o Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz Günlerden Aytenert…Ben bir Ayten´dir tutturmuşum Oh ne iyi Ayten´li içkiler içip Sarhoş oluyorum ne güzel Hoşuma gitmiyorsa rengi denizlerin Biraz Ayten sürüyorum güzelleşiyor Şarkılar söylüyorum Şiirler yazıyorum Ayten üstüne Saatim her zaman Ayten´e beş var Ya da Ayten´i beş geçiyor Ne yana baksam gördüğüm o Gözümü yumsam aklımdan Ayten geçiyor Bana sorarsanız mevsimlerden Aytendeyiz Günlerden Aytenertesidir Odur gün gün beni yaşatan Onun kokusu sarmıştır sokakları Onun gözleridir şafakta gördüğüm Akşam kızıllığında onun dudakları Başka kadını övmeyin yanımda gücenirim Ayten´i övecekseniz ne ala, oturabilirsiniz Bir kadehte sizinle içeriz Ayten´li İki laf ederiz Onu siz de seversiniz benim gibi Ama yağma yok Ayten´i size bırakmam Alın tek kat elbisemi size vereyim Cebimde bir on liram var Onu da alın gerekirse Ben Ayten´i düşünürüm, üşümem Üç kere adını tekrarlarım, karnım doyar Parasızlık da bir şey mi Ölüm bile kötü değil Aytensizlik kadar Ona uğramayan gemiler batsın Ondan geçmeyen trenler devrilsin Onu sevmeyen yürek taş kesilsin Kapansın onu görmeyen gözler Onu övmeyen diller kurusun İki kere iki dört elde var Ayten Bundan böyle dünyada Aşkın adı Ayten olsun
Tugbam sitesinde en güzel Ayrılık Mesajları 2011 sizler için hazırlandı . Buyurun Kısa Ayrılık Mesajları 2011 Ayrılık Mesajları Facebook Ayrılık mesajları anlamlı Ayrılık Mesajları Uzun Ayrılık sözleri
Sevdiğimden bu yana her acıyı tattım her çileye alıştım, yalnız senin yokluğuna alışamadım.artık anlıyorum hasretten, gözyaşından başka bir şey vermemişsin bana.
Yüreğine sevda eken, ayrılık biçermi,seven sevilenden kolayca vazgeçermi, sen beni sevme gülüm,ben yanarım ikimizin yerine yetmez mi???
Dün gökyüzüne bir avuç yıldız fırlattım. Karanlığında aydınlığım olsun diye. Şimdi sensizliği kalbime fırlatıyorum, bıraktığım yerden dönesin diye. Vazgeçilmezim sıra sende gururu bir yere fırlat ve pişmanlığımla sızlayan şu kalbimi mükemmelliğinle donat.
Sen benim içimde açan bir güldün.Sönmek bilmeyen alevlenen içimde başımı her yastığa koyuşta sen varsın hayallerimde. Çünkü sen benim içimden söküp bir türlü atamadığımsın YAR
Bir ses beklemek senden. Soluk beklemek. Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım. Hiç bu kadar uzun susmadın sevdiğim. Hiç bu kadar uzun gitmedin bilmediğim yerlere, gözlerimi götürmeden yanında!
Yalnızca çocuklar ağlar ve yalnızca Allah affeder… Eğer bir gün beni terk edersen; çocuk değilim ağlamam, Allah değilim affetmem
Kötü diye bir şey olmasaydı, cehennem boş kalırdı. sen beni kırmasaydın, bu can uğruna fedaydı…seni cok seviyorum
Ben sensiz geçen günlerime yanarken, belki sen bensizliğe sevineceksin.. Ama şunu unutmaki birtanem; birgün sen de SEVECEKSİN !!!
Bak yine soldu güneş yine akşam oluyor ömrümün kadehine sensiz birgün doluyor sen yoksun diye inan dertligim kederliğim gelmezsen kahrolurum yıkılırım sevgilim seni çok seviyorum
Bir umuttu yanlızlık birşeyleri paylaşamamaktı belki,gözler dalıp giderken, yaralı bir serçeye ağlayan bir buluttu belkide,belki belkilerle dolu bir hayattı bu….
Ben Sensizdim..! akşamın yaklaştığı saatlerde. kahrolursun görme ağladığımı. Başlayan düşü şafakla birlikte dağıtır ansızın her gün batımı..
Sen sigara dumanın altında yana yana en sonunda kül oldun, sen kibritin hiç yanmayan ucudan birinin hayatından geçmiş oldun !!!
Ölmek dünyada unutulup gitmekmiş, ölmek bir kefen giymekmiş, ölmek o soğuk o korkunç ve o kara toprağa girmekmiş… yok be aşkım asıl ölmek “sensizlikmiş”
