Güvercinim gözlerimi uzaklara dikip de
yalnızlığıma ağlarken
martıların asaletini keşfettim dedim
yanımdan kaçıp gittin
sen bir güvercin olabilirsin
ama kıskanma martıları
dost olmayı bil
senden üstün olanlarla.
sonra benim gibi yapayalnız kalma
ağlama sende uzayıp giden bu yollara bakarken,
kapın çalmazken
yolunu gözlediğim var da
yolumu gözleyen niye yok diye ağlama
sen dost olmayı bil
Zaman gözümde çoğalır
Gün kararır , güneş doğmaz ..
Zamanı sayarım geçmez ,
Sayılar birikir beynimde sonra ..
Bir hamlede çıkarır atarım
Zamansız kalırım..
Sessiz ve sensiz sonra ..
Hayalinle konuşurum ,
Dokunurum severim ..
Konuşurum gülerim..
Sonra o da kaybolur ..
Kırılırım..
Ağlarım..
İçimden yine intiharlar geçer
Uyurum..
Uyumak mı ?
Bu öyle zor ki !
Depremler diner bir an ..
Sakin ve sessiz resimlerine bakarım ..
Şarkılar geçer içimden ..
Acırım kendime..
Ne bitiğim bilsen , ne kırılmış , ne harabeyim ..
Bu şehre kızarım sonra ,
Yollara
Evlere
İnsanlara !
En çok da onlara kızarım ..
Sonra adındaki harfler oyalar dilimi ..
alır sinirimi ..
Sen gibi ..
Uzatmanın alemi yok aslında
Her gün özlüyorum ..
Her gün ölüyorum..
Bi gelsen geçer hepsi ..
Bi gelsen ..
Necip Fazıl Kısakürek Anneme Mektup şiiri
Ben bu gurbet ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim
Necip Fazıl Kisakürek
