Alman sanayi yöneticisi, her iki savaşta “ulusun silah ustası” olmuş Krupp Çelik Şirketine 1953 yılında girdi ve kısa zamanda şirketi uluslararası bir işletmeye dönüştürmeyi başardı.
Alman sanayi yöneticisi Beitz, Demmin/Pomeranya’da bir polis memurunun oğlu olarak dünyaya geldi. Liseyi bitirdikten sonra 20 yaşında Stralsunder Bank’ta staj gördü.1937’de kısa bir süre için doğduğu kasabaya dönerek banka şube müdürlüğü yaptıktan sonra, Hamburg’ta Shell Madeni Yağ şirketine geçti.
İkinci Dünya Savaşı’nda Hümanist İkinci Dünya Savaşı patlak vermeden kısa bir süre önce Beitz, Else Hochheim ile evlendi (üç çocukları oldu).1940’da Polonya Genel Valiliğinde askerlik yaptı ve bir yıl sonra da Lemberg yakınlarında Karpatenöl AG firmasına atandı. Bu görevini sürdürürken çok sayıda Yahudi ve Polonyalı savaş esirini toplama ve imha kamplarına gönderilmekten kurtardı. Beitz 1945’de geri çekilmekte olan doğu cephesine başçavuş olarak gönderildi ve savaş bitince Lüneburger Heide’ye geçmeyi başardı.
İngiliz müttefikler 1946’da, bu arada 32 yaşına gelmiş olan Beitz’i işgal bölgesi sigorta dairesine şef tayin ettiler. Kendisine yabancı olan bu konuya ısındıktan sonra, Beitz üç yıl sonra Hamburg’da Iduna-Germania adlı sigorta şirketine genel müdür olarak atandı.
Essen’de Krupp Şirketinde 1953’te Beitz’e yeni bir çalışma alanı açıldı. Alfried Krupp von Bohlen und Halbach’m arzusu üzerine Beitz büyük çelik şirketine genel yetkili olarak atandı. Müttefik kuvvetlerin büyük sanayi şirketlerini “çözme” politikası uygulandıktan sonra Beitz, tümüyle yeniden yönelimlendirilmesi gereken, ekonomik temeli geniş ölçüde yıkılmış olan bir kuruluşu devraldı.
Beitz ilk iş olarak galip kuvvetlerin, başta kömür ve çelik sektörüne, yüklediği görev ve yükümlülükler konusunda savaşmayı başardı. Krupp’un yeniden kalkınabilmesini sağlamak için Beitz dikkatini dış piyasalara çevirdi. Bunu yaparken İkinci Dünya Savaşı sıralarında Doğu Avrupa’da yaptığı çalışmalar çok işine yaradı.
Genişleme Alfried Krupp’un 1967’de ölümünden sonra, Krupp şirketinin en güçlü adamı olan Beitz’in yönetimi altında, şirketin faaliyet alanları birkaç değişik sektöre dağıldı. Şirket, eskisi gibi en önemli branşı oluşturan madenciliğin yanı sıra elektroteknik, nükleer santrallerin inşası, kimya ve içme suyu hazırlama tesisleri gibi geleceğe yönelik teknolojilere de ağırlık verdi. Çelik üretimi pahasına başka yeniliklere geçmeye, Beitz eleştirel bir gözle bakıyordu.
Kriz ve Yeniden Yapılanma Madencilik alanında geçirilen ilk buhran sonucu, şirketin 1967’de parasal bir krize düşmesi Bund und Land Nordrhein-Westfalen (Kuzey Ren-Vestfalya Konfederasyon ve Eyaleti) kefaletleri ve uygun banka kredilerinin alınması sayesinde önlenebildi. Parayı verenlerin, şirketin bir kapital şirketine çevrilmesine ve rasyonelleştirilmesine ilişkin talepleri karşısında Beitz, Krupp’u 1968’de ticaret siciline yazdırmaya ve şirketin ana sermayesini (yarım milyar DM) Alfried Krupp Vakfına transfer etmeye zorladı. Beitz bu vakfa başkanlık yapmayı kabul etmekle beraber, yönetim kurulu başkanlığından istifa etti. İki yıl sonra Hermann Josef Abs’dan denetim kurulu başkanlığını devraldı. Yelken sporunda uzman olan ve Münih Olimpiyat Oyunlarını organize edenler arasında yer alan Beitz, Uluslararası Olimpiyat Komitesine (IOC) üye seçildi.
Sürekli Yokuş Aşağı izleyen yıllara Beitz ile yönetimden sorumlu olup sık sık değişen yönetim kurulu başkanları arasındaki anlaşmazlıklar damgasını vurdu. Şirketin sürmekte olan ekonomik sıkıntıları karşısında Beitz,1976’da şirketin 165 yıllık ilkesini elden bırakarak aile şirketinin yabancılara açılmasıyla ilk kez İran’a hisselerinin % 25,01’ini sattı ama gergin olan durumda bir iyileşme kaydedilemedi. Beitz’in 1983’te Thyssen ve 1984’te Klöckner ile birleşme girişimleri başarısızlıkla sonuçlandı. Geleceğe yönelik karar ve vizyonlardan yoksun olduğu gerekçesiyle Beitz’in yönetimi giderek eleştirildi. Tutkulu bir sanat eseri koleksiyoncusu (özel ilgi alanı ekspresyonist resim) olan Beitz, denetim kurulu başkanlığından 1989’da çekildi. Kısa bir süre önce kendisi tarafından yönetim kurulu başkanlığına atanan Gerhard Cromme, iki yıl sonra Dortmund Hoesch şirketiyle birleşme sözleşmesi imzaladı.
Ulusal Olimpiyat Komitesinin sporla yakından ilgili başkanlık üyelerinden biri olan Beitı 1984’te (1988’e kadar sürecek olan) IOC’ye başkan yardımcılığına atanınca, olumlu bir şekilde gazete manşetlerine geçti. 73 yaşında Essen Olimpik Müze Vakfına başkan olarak atandı.