1 Nisan 1873de Rusyanın Novgorod ilinde, İlmen yakınlarındaki Onegde, dedelerinin malı olan bir malikanede dünyaya geldi. Babası ordudan emekli olmuş bir subay, annesi bir generalin kızıdır. Müzik yeteneğini kuzeni Aleksandr Siloti keşfedecek ve piyano çalışmak üzere Moskovaya gitmesini önerecektir. Bu öneri üzerine, Nikolay Zverevden piyano dersleri almış, ardından kuramsal bilgisini arttırmak için Moskova Konservatuarına kaydını yaptırmıştır. 1892 yılında, 19 yaşında Puşkinin Çingeneler şiirinden uyarladığı tek perdelik Aleko adlı opera yapıtıyla altın madalya kazanarak konservatuardan mezun olmuştur. Hem besteci hem piyanist olarak iki yapıtıyla ününün kapılarını açmıştır.
Bu yapıtlarından biri, ilk kez 26 eylül 1892de seslendirilen fa diyez minör Prelüd, öteki yine ilk kez 1901 de çalınan do majör ikinci konçertosudur.
1897 yılında re majör birinci senfonisinin ilk seslendirilişinin ardından büyük bir bunalım geçirdi. Çünkü senfonisi kötü yorumlanmış ve eleştirmenlerce övgüye değer bulunmamıştır. (oysa ölümünden sonra re majör birinci senfonisi en özgün yapıtları arasında değerlendirilecektir). Senfonisinin aşırı yenilikçi bulunmasından dolayı geçirdiği bunalım üzerine besteciliğe bir süre ara vermiştir. Ama Nikolay Dahl adında bir psikologun yardımıyla sağlığına tekrar kavuşmuş, o sırada kuzeni Natalie Satin ile yaptığı mutlu evliliğin de yardımıyla 2. piyano konçertosunu yazmıştır ve bu yapıtı psikologuna adamıştır.
1905 devrimi besteciyi Bolşoy Balesinde orkestra şefiyken yakaladı. Fakat devrime katılmaktan çok, dışardan gözlemeyi yeğledi. Ertesi yıl kasım ayında ikinci vatanı olarak kabul ettiği Dresdene gitti. Burada üç önemli eserini imzaladı. 1907de mi minör ikinci senfonisi, 1909da ölüler adası senfonik şiiri ve yine aynı yıl re minör üçüncü piyano konçertosu 1909da ilk ABD turnesine çıktı. Zaten re minör üçüncü piyano konçertosu nu bu turne için özel olarak bestelemiştir. Konçerto 28 kasım 1909da Walter Damroch yönetimindeki New York Senfoni Orkestrası tarafından seslendirilir. Bu yapıtının başarısı üzerine Boston Senfoni Orkestrasından sürekli şeflik önerisi alacak, ancak bunu kabul etmeyerek 1910 yılının Şubat ayında Rusyaya dönecektir.
1917 Sovyet Devriminden iki ay sonra kendi isteğiyle ikinci kez yurdundan ayrıldı. Çünkü müziği burjuva tarzında müzik diye nitelenip aşağılanmıştır. Daha sonra yurttaşı olduğu Amerikaya ailesini de götürmüştür. ABD de özgün yapıtlar vermemesine rağmen , eski yapıtlarını gözden geçirerek yeniden yazmış ve parlak bir konser piyanisti olarak ün sahibi olmuştur Bunun dışındaki tüm zamanını ise ABD ve Avrupadaki turnelere ayırır. 1926 yılında 4. Piyano Konçertosunu besteler. 1931de Corelli Çeşitlemeleri, 1934de Paganininin Bir Teması Üzerine Rapsodi ile 1936da La Minör Üçüncü Senfonisini yurdundan ayrılığın hüznünü taşıyan yapıtları olarak nitelenecektir.
1931 yılında Lucerne gölü kıyısına yerleşmiştir, bu sıralar en büyük mutluluğu yapıtlarının Sovyetler Birliğinde değer görmesiydi. 1942 43de bir büyük ABD turnesine daha çıktı ve ardından Kaliforniyaya yerleşti.
Ve Sergei Vasilyevich Rachmaninov, Rus Romantizminin son büyük bestecisi unvanını da sonsuza dek alnında taşıyarak 28 Mart 1943te Kaliforniyada Beverly Hillste yaşama gözlerini kapadı.