1969 yılında Adana’da doğan ressam Gülendam Özcan; Selda Demirel’den yağlıboya, Cezmi Orhan’dan desen dersleri aldı. Sanatçının resimlerinde anlık fark edilen duygular yaşanmakta olup, bu bazen bir obje bazen de hatıralar oluyor. Özlenenleri yaşatmayı seven Özcan; renkleri bir araya getirip yeni boyutlar kazandırarak gerçekliği bulma çabası içerisinde ve resim bir bulmacaysa çözümünün sanat içinde olacağına inanıyor.
Gülendam Özcan
Haziran 30th, 2012Raif Gökkuş
Haziran 30th, 20121956 yılında Zara, Sivas’ta doğdu. 1973 yılında Ankara İşitme Engelliler Okulu Sanat Bölümünü bitirdi. İlk resim çalışmalarına 1966’ da yağlı boya ve sulu boya ile başladı. 1970 ‘ de Ressam Salim Özüdoğru’yla 3 yıl süran atölye çalışmaları oldu . Karikatüre 1994’ te geçti. Sanatçı Türkiye Karikatürcüler Dernegi üyesidir. Çalışmalarını atölyesinde sürdürmektedir. GÖKKUŞ’ un eserleri çeşitli yayın ve koleksiyonlarda yer alınmıştır. Sanatçı ulusal ve uluslarası birçok ödüle layık görülmüştür.
SERGİLER
1995 Ankara S.H.Ç.E.K Sanat Galerisi
1995 Ankara Yenimahalle Belediyesi Sergi Salonu ( Karma )
1996 Ankara Sevgi Sanat Galerisi
1999 Ankara Emlak Bankası Sanat Galerisi ( Yaz Karma )
2000 Ankara Transparan Sergi Salonu ( Karma ) 2001- Ankara R.D Art Galeri
2001 Ankara Ankart 2. Art Galeri
2002 Ankara Ankart 3.Art Galeri
2003 Ankara R.D. Art Galeri
2004 Ankara Ankart 4. Art Galeri
2005 Ankara R.D Art Galeri
2005 Hacettepe Üniversitesi Ahmet Gögüş Sanat Galerisi
2006 Ankara R.D Art Galerisi
2007 Maya Sanat Galerisi Ankara
2007 Ankara Şehir Kulübü
2007 Türkiye Kalkınma Bankası Sanat Galerisi
2008 Gala Sanat Galerisi
BAZI ÖDÜLLER:
1996 Japonya 17. Uluslar arası Yomiuri Karikatür Yarışmasından Mansiyon Ödüllü
1996 Belçika 35. Internatıonal Cartoon Festival Knokke- Heıst Karikatür Yarışmasından Şeref ödülü
1998 Aydın Doğan Vakfı 16. Uluslar arası Hürriyet Gazetesi Karikatür yarışmasında Mansiyon ödülü
1999 TAEJON- KORE Uluslar arası Karikatür Yarışması Şeref Ödülü
1999 4.fair Play Karikatür Yarışması 1.’ lik Ödülü
2000 Güzel haliç Lions Klübü Uluslar arası Karikatür Yarışması Başarı Ödülü
2003 Esenyurt Belediyesi Ulusal Karikatür Yarışması ( Dünya Kadınlar Günü ) 2’lik Ödülü
2007 Türk-İş Emek Karikatürleri Yarışması 3. lük Ödülü
Nilgün Topsakal
Haziran 30th, 20121958 yılında Sivas’ta doğan Nilgün Topsakal, çocukluğundan beri hayalini gerçekleştirmek için emekliliğini bekledi ve Mustafa Duymaz’dan ders alarak ilk adımı attı. DAha sonra Selda Demirel’le devam etti. Yaptığı resimlerle iç dünyasında sonsuz yolculuğa çıkan Topsakal, bu yolculuk neticesinde hayata bakış açısını değiştirdi. Her olumsuzluğun içindeki güzellikleri keşfetti ve çok renkli kişiliğini tuvaline yansıttı.
Kendi dünyasındaki tüm insanlığın ihtiyacı olan suyu, havayı ve güneşi, o da tuvalinde ve boyalarında buldu. Su onun hayat damarı oldu. Topsakal, resimlerinde görüneni değil içsel dünyasındaki heyecanları resmetti.
Abidin Dino
Haziran 30th, 201223 Mart 1913 İstanbul doğumludur. 1. Dünya Savaşı sırasında ailesi Avrupa’da seyahatte olduğundan, bir süre için Cenevre’de bulunmuş, bu nedenle çocukluğu İsviçre ve Fransa’da geçmiştir.
Abidin Dino ailesiyle birlikte 1925’te İstanbul’a dönmüştür. Robert Kolej’de öğrenim görmeye başlamış olsa da, sanata olan ilgisi nedeniyle öğrenimini yarıda bırakıp, ağabeyi şair Arif Dino’nun desteğiyle resim, karikatür ve yazı alanında kendini geliştirmeye başladı.
İlk çizimleri Yarın gazetesinde, ilk yazıları Artist dergisinde 1930’lu yılların başında yayımlanmıştır. Bu yıllarda Nazım Hikmet’in şiir ve oyun kitaplarına kapak desenleri de çizmiş ve kendini çok genç yaşta “ressam” olarak kabul ettirmiştir.
1933 yılında “D Grubu” adlı sanat gurubunun kurucuları arasında yer aldı. Bu grubun amacı, memlekette sanatın gelişmesini ve yayılmasını sağlamak, düşünce yanı ağır basan resimler yaparak, batıdaki çağdaş akımlarla boy ölçüşecek yenilikler getirmekti.
Aynı yıl “Ankara Türkiye’nin kalbidir” isimli belgesel filmi çekmek için Türkiye’ye gelen Sovyetler Birliği’nin ünlü yönetmenlerinden Sergey Yutkeviç bir sergide resimlerini görüp beğendi. Yutkeviç’in filmini izleyen Atatürk, kendisinden bir Türk gencini yetiştirmesine olanak olup olmadığını sormuştu. Böylece Yutkeviç, Dino’dan dekoratör ve ressam olarak çalışmak üzere kendisiyle SSCB’ye gelmesini istedi. Dino, 1934 yılında sinema öğrenimi görmek üzere SSCB’ye gitti ve 3 yıl kaldı. 3 yıl boyunca Leningrad’da Eisenstein ve Yutkeviç’in yanında makyajdan dekora, rejiden senaryoya tüm yönleriyle sinema eğitimi aldı. Yutkeviç’in yönettiği Madenciler filminde çalıştı. 1937’de 2. Dünya Savaşı nedeniyle Sovyetler Birliği tüm yabancı öğrencileri geri gönderince Leningrad’dan ayrılmak zorunda kaldı.
Dino, Sovyetler Birliği’nden sonra Londra ve Paris’e gitti. Paris’te ressam ve dekoratör olarak film çekim çalışmalarında bulundu. Gertrude Stein, Tristan Tzara, Eisenstein, Andre Malraux ve Pablo Picasso gibi dönemin önde gelen sanatçılarıyla dostluklar kurdu.
Abidin Dino 1939’da Türkiye’ye döndü, 1941’de arkadaşlarıyla Liman (Yeniler) Grubunu oluşturdu. Çeşitli dergilerde çizgi ve yazılarıyla halktan yana, gerçekçi bir sanat görüşünü savundu. Çizgi ve desenlerin ön plana çıktığı resimlerinde işçi ve köylü tiplerini özgün bir üslupla işledi. Başlangıçta Picasso’nun etkisinde kalan sanatçı, daha sonraları yapıtlarında özgün ve yerel bir senteze ulaştı.
Yeniler Gurubu’nun Liman çevresindeki balıkçıları konu alan ilk sergisini açtığı 1941 yılında Abidin Dino, siyasi nedenlerle önce Mecitözü-Çorum’a, sonra Adana’ya sürgüne gönderildi. Adana’da Türk Sözü gazetesini yönetti. “Kel” adlı bir oyun yazdı, ancak oyun hemen toplatıldı. Çukurova’nın pamuk işçilerini konu alan resimler yaptı ve heykel ile ilgilenmeye başladı. 1943 yılında dilci Güzin Dino ile evlendi. Sürgün sona erince İstanbul’a döndü.
1952’de yurt dışına çıkış yasağı kalkınca kesin olarak Paris’e yerleşti. Fransa, Cezayir, Amerika gibi değişik ülkelerde sergiler açtı. Fransa Plastik Sanatlar Birliği onur başkanlığı New York Dünya Sanat Sergisi danışmanlığı gibi görevlerde bulundu.
‘İşkence’, ‘Atom Korkusu’, ‘Savaş ve Barış’, ‘Çıplaklar’, ‘Dört Kent’, ‘Dağ-Deniz’ gibi birçok yapıtı çeşitli galeri, müze ve koleksiyonlarda yer aldı.
Nazım Hikmet’in kendisine “Bana mutluluğun resmini yapabilir misin?” demesi üzerine ona şiirle karşılık verdi.
Zaman zaman Türkiye’de kişisel sergiler açan Abidin Dino, 7 Aralık 1993 günü Paris’te yaşamını yitirdi. Cenazesi İstanbul’a getirilerek Aşiyan’da toprağa verildi.
Kitapları
Kısa Hayat Öyküm – Can Yayınları
Sensiz Herşey Renksiz – Can Yayınları
Sinan – Bir Düşsel Yaşamöyküsü – Can Yayınları
Yeditepe Öyküleri – Can Yayınları
Francesco Hayez
Haziran 30th, 20121791de Venedikte dünyaya geldi. İlk önceleri yeniklasik üslupta yapıtlar veren İtalyan ressem tarihsel-yazınsal temaları işleyen romantik bir resme yöneldi. Sicilya ikindisi, SantAntimo prensesi en başarılı yapıtlarıdır.
Hayez 1882 yılında Milano’da öldü.
Zerrin Tekindor
Haziran 30th, 20121964 yılında Burhaniye’de doğan Zerrin Tekindor, ilk ve orta öğrenimini Ankara’da tamamlamıştır. 1985 yılında Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Tiyatro Bölümü’nden mezun olmuştur. Bu tarihte Adana Devlet Tiyatrosuna Stajyer Sanatçı olarak gitmiş, 1987 yılında da Ankara Devlet Tiyatrosunda göreve başlamıştır.
O tarihten başlayarak Devlet Tiyatrosu Sanatçısı olan Tekindor, Çamaşırhane, Ferhat ile Şirin, Göğe Açılan Pencere, Büyük Aşıkların Sonuncusu, Gürültülü Patırtılı Bir Hikaye, Ölüm, Aşk Öldürür, Geyikler Lanetler gibi oyunlarda oynamıştır. 2003 yılında İstanbul Devlet Tiyatrosuna tayin olan Zerrin Tekindor, İstanbul’da da, Müfettiş, Dünyanın Ortasında Bir Yer ve Vahşet Tanrısı adlı oyunlarda rol almıştır.
2004 yılında Müfettiş adlı oyundaki Anna Andreyevna rolü ile, 2010 yılında da Vahşet Tanrısı adlı oyundaki Annette Reille rolü ile Afife Tiyatro Ödülüne layık görülmüştür.
Bir yanda tiyatro kariyerini sürdürürken, 1990-1994 yılları arasında Bilkent Üniversitesi Resim Bölümü’ne özel öğrenci olarak devam eden sanatçı, Halil Akdeniz Atölyesi’nde öğrenim görmüştür. Bu bölüme eğitmen olarak davet edilen Mehmet Güleryüz ve Bedri Baykam Atölye’lerinde çalışmıştır.
Çok sayıda yapıtı özel kolleksiyonlarda bulunan sanatçı, günümüze kadar on adet kişisel resim sergisi açmıştır.
Hira adında bir oğlu olan Zerrin Tekindor, çalışmalarına İstanbul’da devam etmektedir.
KİŞİSEL SERGİLER:
1- Galeri Selvin, Ankara, 1992
2- Galeri Selvin, Ankara, 1996
3- Resim Heykel Müzesi, Ankara, 1998
4- T. Emlak Bankası Sanat Galerisi, Ankara, 1999
5- Galeri Selvin, Tüyap, İstanbul, 2004
6- Artisan Sanat Galerisi, İstanbul, 2005
7- Nurol Sanat Galerisi, Ankara, 2006
8- Artİstanbul, Nurol Sanat Galerisi, İstanbul, 2006
9- Galeri Selvin, İstanbul, 2008
10- Contemporary Art Fair, Galeri Selvin, İstanbul, 2009
Filiz Atik
Haziran 30th, 2012Fizil Atik, 1970 yılında Ş.Koçhisar’da doğdu. Atik, resme küçük yaşlardan beri hep ilgi duydu. Selda Demirel ve Cezmi Orhan gibi hocalardan yağlı boya ve desen dersleri aldı. Sanatçının resimlerinde daha çok realist yaklaşımlar, kimi zamanda emprestyonist yaklaşımlar hakimdir. Renklerin büyüsü ve insanların yüz ifadeleri onu etkileyerek tuvaline yansıtmasına neden olmuştur. Atatürk’e olan sevgisi, resme olan tutkusu ile birleşince coşkulu ve gerçekçi yaklaşımını tuvaline yansıtmıştır. Atik’e göre resim yapmak bir hayat tarzı olmuştur.
Aydın Ayan
Haziran 30th, 20121959-1964 İlköğrenimini Çaykara, Şahinkaya 2 İlkokulu’nda yaptı.
1964-1971 Çaykara Ortaokulu’nda başladığı ortaöğrenimini Kırıkhan Ortaokulu’nda sürdürdü, Kırıkhan Lisesi’nde tamamladı.
1972-1977 İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi, Yüksek Resim Bölümü’nde 1972-73 öğretim yılında Prof. Sabri Berkel ve Doç.Reşat Atalık yönetimindeki Desen Atölyesi’nde; 1973-74 ve 1974-75 öğretim yıllarında Prof Bedri Rahmi Eyüboğlu Atölyesi’nde, 1975-76 ve 1976-77 öğretim yıllarında Prof Neşet Günal Atölyesi’nde öğrenim gördü .
1977 “Brecht-Bruegel İlişkisi” konulu Yüksek Lisans kuramsal çalışmasını yaptı.
Prof. Sabri Berkel ve Doç. Fethi Kayaalp yönetimindeki Gravür Atölyesi’nden sertifika aldı.
Şubat, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Resim Bölümü Boya Devresi Sınavında tam not (20) aldı.
Haziran, “Şimdi gözaydın etme zamanıdır, yeni bir dünya doğu-yor” konulu 130×63 cm. tuv/ Yğb. kompozisyonu ile İ.D.G.S.A. Yüksek Resim Bölümü’nden Yüksek Lisans Diploması almaya hak kazandı.
1979 19 Ocak, İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Yüksek Resim Bölümü’ne Asistan olarak girdi.
1980 17 Ocak, ressam M. Can Ayan (Göksan) ile evlendi. (Şahitleri: Prof. Neşet Günal ve Doç. Devrim Erbil)
1981 Burdur, 57.Er Eğitim Tugayı’nda Kısa Devre askerlik görevi yaptı.
1982 2 Ağustos, Kızı Burcu doğdu.
1983 (08. 07. 1983) M. S. Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü’nden Resim Ana Sanat Dalı’nda Sanatta Yetirlilk Diploması aldı.
1986 Türk ve İngiliz Hükümetlerinin Kültürel Değişim Programı çerçevesinde British Council’in açmış olduğu sınava tüm dallarda katılan 160 aday arasında 2. seçilerek burs almaya hak kazandı ve İngiltere’ye gitti.
1986-1987 İngiltere’nin Norwich kentinde The Bell School of Languages’da (Old House) dil eğitimi görerek sertifika aldı.
1987 Goldsmiths’ College of London University’de “Epic Aspects in English Painting” (İngiliz Resminde Epik Öğeler) konulu kuramsal bir çalışma yaptı ve bu çalışmayı bir raporla British Council’a (Londra) sundu. Londra, Harringey Art Council’ın sipariş ettiği 95 metrekarelik mozaik panoya iki ressam arkadaşıyla birlikte imza attı. 1986-87-88-90-91-93-2003, 04, 05, 06 yıllarında: İngiltere, İskoçya, Hollanda Belçika, Fransa, ABD, İspanya, Azerbeycan, Norveç, Avusturya, Çekoslovakya ve Macaristan gibi ülkelerin değişik kent ve müzelerinde kültürel ve sanatsal nitelikli araştırma inceleme, bilgi-görgü arttırma gezileri yaptı.
1988 Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü, Resim Ana Sanat Dalı’nda Öğretim Görevlisi kadrosuna atandı.
1990 24.10.1990. Üniversitelerarası Kurul Başkanlığı’nın 2547 sayılı Yüksek Öğretim Kanunu’nun ilgili maddeleri ve Doçentlik Sınav Yönetmeliği hükümleri uyarınca girdiği Doçentlik Sınavını başararak Resim Ana Sanat Dalı’nda Üniversite Doçenti ünvan ve yetkisi aldı.
1992 22 Ocak, Miman Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü Resim Ana Sanat Dalı’nda Doçent kadrosuna atandı.
1993 Eisenhower Exchange Fellowships “Türkiye için (Tek Ulus) programı kapsamında değişik dallardan seçilen on bursiyerden biri olarak “Eğitim Sistemlerinin Geliştirilmesi”, Kültür ve Sanat konularında ABD’nin çeşitli yerlerindeki oniki eyalette, 50 dolayında müze, kültür merkezi, çağdaş sanat enstitüsü, üniversite ve orta öğretim kurumunda
araştırma-inceleme ve randevulu görüşmeler yaptı. Araştırma-İnceleme ve görüşmelerinin sonucunu bir konuşma ve yazılı bir raporla Eisenhower Exchange Fellowships’e (Philadelphia-U.S.A.) sundu.
1993-1994 Capitol Alışveriş Merkezi’nin (Altunizade) sahibi olduğu Capitol Art Gallery’nin kuruculuğu, danışmanlığı, sergiler yapımcılığını yaptı.
1994 Almanya’da yayınlanan Ansiklopedik sözlük, Das Bertelsmann Lexıkon’da (Verlagshaus GmbH Stuttgart Germany) “Ayan, Aydın”a yer verildi.
1994-96 İki dönem için Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği (UNESCO-A.I.A.P.) Türkiye Şubesi Yönetim Kurulu
Üyeliğine seçildi (1994-95, 1995-96).
1995-1996 Dünyanın 100 değişik ülkesinden Eisenhower Exchange Fellowships bursunu almış 1000 civarında kişinin özgeçmişine yer verilen “EEF Directory”de “Sanatçı” ve “Eğitimci” olarak Aydın Ayan’a yer verildi.
1997 Metnini Ahmet Oktay’ın yazmış olduğu AYDIN AYAN kitabı Bilim Sanat Galerisi Yayınlarından yayımlandı.
1998 Aydın Ayan Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü kadrosunda Profesörlüğe yükseltildi ve atandı.
1999 15 Haziran tarihinde yapılan seçim sonucunda Aydın Ayan MSÜ GSF Resim Bölümü Başkanlığına seçildi, altı aylık süre için vekaleten atandı. Altı ay sonra yapılan seçimlerde, tekrar bölüm başkanlığına seçildi, yeniden vekaleten atandı. 15 Haziran 2000 tarihinde yapılan seçimlerde üçüncü kez bölüm başkanlığına seçildiği halde o zamanın dekanınca ataması yapılmadı.
1999-2000 TC Devlet Planlama Teşkilatı VIII. Beş Yıllık Kalkınma Planı “Kültür” ve “Plastik Sanatlar” alt komisyon başkanlıklarını yaptı ve hazırladıkları raporu DPT’ye sundu. İlgili rapor DPT tarafından konusunda örnek rapor seçildi.
2000 Eczacıbaşı/Vitra Seramik fabrikasında “Tuvalden Toprağa” Projesi kapsamında Seramik-heykel çalışmaları yapmıştır.
2001-2003 MSÜ Güzel Sanatlar Fakültesi Profesörler Kurulu’nda, Fakülte Kurulu’na Profesör Temsilcisi olarak seçildi ve görev yaptı.
2001 15 Kasım 2001 tarihinde seçilmiş olduğu MSÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Yönetim Kurulu Üyeliğini sürdürmektedir.
13 Aralık 2002-13 Aralık 2005 tarihleri arasında seçilmiş ve atanmış olduğu MSÜ GSF Resim Bölümü Başkanlığı görevini ikinci kez yaptı.
2002 Bilim Sanat Galerisi Yayını olan “Yalçın Karayağız” kitabının metnini yazdı.
2003 20 Ekim 2003 tarihinde Kültür-Sanat, Basın-Yayın-Tanıtım, Halkla İlişkiler ve Uluslar arası İlişkilerden sorumlu MSÜ Rektör Yardımcığı görevine atandı.
2003 Kültür-Sanat’tan sorumlu Rektör Yardımcısı olması sıfatıyla sorumluluk alanı içinde bulunan MSÜ Resim Heykel Müzesi Danışma Kurulu üyeliğini sürdürmektedir.
2004 Uluslararası İlişkilerden sorumlu Rektör Yardımcısı olması sıfatıyla, 1 Nisan 2004 tarihi itibariyle Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nin üyesi olduğu AB Sokrates/Erasmus Programı Koordinatörlüğünü yürütmüş ve bu süre içinde yurtdışında 37 üniversite ile anlaşma imzalanmıştır.
2004 6 Ağostos 2004 tarihinde Kültür-Sanat-Basın-Yayın-Tanıtım-Halkla İlişkiler ve Uluslararası İlişkilerden sorumlu Rektör Yardımcılığı görevine ikinci kez atandı.
2004 24 Haziran-12 Ekim 2004 tarihleri arasında, Afyon/Şuhut Atatürk Evi “Kurtuluş Savaşı Panaroması” projesini gerçekleştirdi. Bu proje kapsamında , 15 adet büyük boyutlu kompozisyon yapılmış ve 11 adeti Şuhut Atatürk Evi’ne sürekli sergilenmek üzere yerleştirilmiştir.
2006 Ayan “Resim Sanatımızda İnsani Bir Duyarlık: Nedim Günsür” kitap metnini yazmış ve bu yayın 15 Kasım-30 Aralık 2006 tarihleri arasında İş Sanat Kültür Merkezi Kibele Sanat Galerisi’nde açılan Nedim Günsür Sergi Kataloğu/kitabında yayınlanmıştır .
Sanatçı, 1973 yılından günümüze dek yurtiçi ve yurtdışında üçyüz civarında karma sergiye katıldı.
İlki 1977’de olmak üzere İstanbul, İzmir, Ankara, Eskişehir, Adana, Konya, Volda (Norveç) ve Londra (İngiltere)’da otuza yakın Kişisel Sergi açtı ve biri şiir dalında olmak üzere toplam 16 ödül aldı. Ayan 1986 sonrasında hiçbir yarışmalı sergiye katılmamıştır.
Sanatçı, halen M.S.G.S.Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü Öğretim Üyelik görevini sürdürmekte ve çalışmalarını İstanbul’da sürdürmektedir.
ÖDÜLLERİ:
1986 47.Devlet Resim ve Heykel Sergisi, Resim Başarı Ödülü (Kom’da Kadın)
1985 İzmir Ticaret Odası 100. Kutlama Yılı Sergisi İkincilik Ödülü (Karda Kadın)
1984 “Bolu ve Bolu’da Yaşam” Resim Yarışması, Mansiyon
1984 Viking Baskıresim II.Ödüllü Sergisi, Başarı Ödülü
1983 Uluslararası Mersin Festivali Resim Sergisi, Onur Plaketi
1983 Viking 1.Baskı Resim Yarışması Birincilik Ödülü (Sonsuz Barış ve Dostluk)
1983 “Abdi İpekçi Dostluk ve Barış Ödülü” Resim Birincilik Ödülü (Sonsuz Barış ve Dostluk)
1982 Günümüz Sanatçıları 3.Açıkhava Sergisi, Resim Başarı Ödülü (Askerlik Anıları/Dinlenme)
1981 Cumhuriyet Senatosu Vakfı “Büyük Nutkun Yorumu/Atatürk Resim Yarışması”, Birincilik Ödülü (Büyük Nutkun Yorumu)
1979 13.DYO Resim Sergisi, Resim Başarı Ödülü
1979 40.Devlet Resim ve Heykel Sergisi, Resim Başarı Ödülü (Patron/Elektrik İşkencesi)
1978 GSD 2.Mayıs Sergisi, TMMOB Başarı Ödülü (Piyonların Piyonları)
1977 İstanbul Arkeoloji Müzeleri Açıkhava Sergisi, Resim Başarı Ödülü
1976 10.DYO Resim Sergisi, Mansiyon (Tuğralı Çıplak)
1975 Şeref Akdik Ödülü (Mor Ağaç)
1971 Türkiye Tabiatını Koruma Cemiyeti ve Yeni İstanbul Gazetesinin düzenlemiş olduğu Türkiye Liseler arası Şiir Yarışması’nda “Anadolu’da Hasret Gidermek” adlı şiiriyle İkincilik Ödülü
Metin Eloğlu
Haziran 30th, 2012Ortaokuldan sonra Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü’nde okudu (1943-1947). Basılmış ilk yazısı bir hikâyedir (Servetifunun dergisi, 1942). İki şiiri Mehmet Emin imzasıyla Kovan dergisinde yayınlandı (İzmir, 1943, sayı 4). Ressamlığıyla da tanınan şair, hikâyeler ve özellikle Güney dergisinde Etem Olgungil takma adıyla eleştiriler de yazdı. Eloğlu, kendi yaşama koşullarının ve çağının tanığı şiirlerine acıyı, ironoyi birlikte kattı. Duyguyla düşünceyi kaynaştırırken, kendine özgü bir şiir sözlüğünden yararlandı.
Dizin kitabı Türk Dil Kurumu 1972 Şiir Ödülünü kazandı.
Timur Vural
Haziran 30th, 20121979 Ankara doğumlu olan Timur VURAL 1993 yılında Askeri mızıka okuluna girmiş, burada solfej, dikte, saksafon ve armoni eğitimi alıp 1996 yılında birincilikle mezun olmuştur.
Aynı yıl Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuarı bando şefliği bölümünü kazanan Vural, burada Burhan ÖNDER ile bestecilik, armoni, orkestrasyon, kontrpuan ve form bilgisi, Nuran TAŞPINAR la piyano, İbrahim YAZICI ile şeflik çalışmaları yapıp 2000 yılında birincilik derecesiyle Konservatuardan mezun olmuştur.
2000-2002 yılları arasında görev yaptığı bandolarla çeşitli klasik müzik konserleri veren Vural, 2002 yılında H.Ü. Devlet Konservatuarı Orkestra ve Koro Şefliği Programını kazanmıştır.
Burada Prof. Erol ERDİNÇ, Prof. Rengim GÖKMEN ile şeflik, Turgay ERDENER ile bestecilik çalışmalarını tamamlayıp bu bölümü 2005 yılında Hacettepe Akademik Senfoni orkestrası ile yaptığı konserle tamamlamıştır. Aynı dönemde Gazi Üniversitesi Müzik Eğitimi Bölümünde piyano ve armoni eğitimi üzerine yüksek lisans eğitimini tamamlayıp 2004 yılında mezun olmuştur. Burada H.Ü. Öğretim Üyesi Yrd. Doç. Dr. Bilge ÇİVRİL ile piyano çalışmış armoni konulu tezini ise Prof. Dr Ayşe Meral TÖREYİN ile tamamlamıştır.
2005 yılında İtalya Sienadaki Accademia Musicale Chigianada orkestra şefliği programını tamamlayıp yurduna dönmüştür. Bu program sırasında Ünlü orkestra şefi Gianluigi Gelmettinin sınıfında, Sofia Festival Orkestrasını yönetme imkânı bulmuştur. Yine aynı yıl Hacettepe Konservatuarı öğrenci korosu ile konservatuarın kuruluş yıldönümünde konser vermiştir. 2005 Yılı nisan ayında kültür bakanlığı devlet çoksesli korosunu mini bir konserde yönetmiştir.
13 Mayıs 2008 tarihinde genç orkestra şefleri konserinde Hacettepe Akademik Senfoni Orkestrasını yönetmiştir. Bando Okulları Komutanlığı öğrenci bandosu ile 27 Nisan 2009 tarihinde Bilkent Konser Salonunda, 04 Mayıs 2009 tarihinde Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuarı Konser Salonunda birer konser vermiştir.
2006 yılında Gazi Üniversitesi Müzik Eğitimi Bölümünde başlamış olduğu Doktora eğitimini, yine orkestra şefliği tekniği ve liderlik yönü konulu tez çalışması ile Prof. Nezihe ŞENTÜRK danışmanlığında, 2010 yılında sonuçlandırmıştır. Burada Prof. Dr. Ali UÇAN ile Program Analizi ve Program Geliştirme, Prof. Dr. M. Cihat CAN ile Bilgisayar ile Müzikal Analiz, Prof. Dr. Salih AKKAŞ ile Müzik Sosyolojisi ve Prof. Erol ERDİNÇ ile Orkestra Şefliği çalışmıştır.
24-28 Kasım 2010 tarihleri arasında tecrübeli Alman koro şefi Hans-Dieter Reinecke yönetiminde ve eğitmen Anne Christine Weidmann eşliğinde Boğaziçi Üniversitesinde gerçekleştirilen koro şefliği çalıştayına aktif katılımcı olarak eşlik etmiş, yapılan konserde koro şefi olarak sahne almıştır. Birçok kongre ve sempozyumda orkestra şefliği, mehter müziği konulu bildiriler sunmuştur.
Cemil Eren
Haziran 30th, 2012Merzifon’un Emert köyünde doğan sanatçı, resim yapmaya ilkokulda başladı. Yaşamını en çok etkileyen olay 1939 Erzincan depremi oldu. 1948 yılında Devlet Resim ve Heykel Sergisine iki resmi alındı. 1952’de Devlet Tiyatrosunda dekoratör yardımcısı olarak görev alan Cemil Eren, ilk kişisel sergisini 1957’de Ankara’da açtı.
Zaman içinde ülkesinin yanı sıra ABD,Ürdün, Polonya, Almanya, Fransa, ve İspanya’da toplam seksen sergi gerçekleştirdi. Anıtkabir tavan freskleri (1953), Arı Sineması seramikleri (1968) ve Akün vitrayları (1974) başlıca çalışmaları arasındadır.
1955 Etibank Rölyef Yarışması İkincilik Ödülü, 2005 Uluslar arası Ankara Film Festivali Sanat Çınarı Ödülü ve 2007 Bartın Kitap Fuarı Onur Ödülü sahibi olan sanatçı, çalışmalarında ana renk olarak beyazı benimsemiştir. Barış Eren ve Zeynep Eren‘in babası olan Cemil Eren, halen çalışmalarını Ankara Çayyolu’ndaki atölyesinde sürdürmektedir.
Fotoğraf: Yavuz Alatan
Zeynep Eren – Cemil Eren – Barış Eren (03 Şubat 2009 Erenus Sanat Galerisi Ankara)
Cemil Eren – Bartın Valisi İsa Küçük (Bartın Halk Kütüphanesi sergi salonu, Kasım 2008)
Zeynep Eren
Haziran 30th, 20121954 Ankara doğumlu Zeynep Eren’in resimle ilişkisi babası Cemil Eren‘in Atölyesinde başladı. Yüksek öğrenimini Antropoloji üzerine yapan Zeynep Eren, bir süre Kültür Bakanlığı Eski Eserler ve Müzeler Genel Müdürlüğünde Müze asistanı olarak görev yaptı.
Daha sonra seramik, vitray resim ve heykel çalışmalarına ağırlık veren sanatçı biri New York’ta olmak üzere Ankara, İstanbul, Bodrum, Selçuk ve Bartın’da resim, heykel ve seramik sergileri açtı ve birçok karma sergiye de yapıt verdi.
Zeynep Eren, çalışmalarına Ankara Çankaya’daki atölyesinde devam etmekte ve aynı zamanda Cemil Eren Atölyesinde seramik dersleri vermektedir.
Zeynep Eren – Cemil Eren – Barış Eren
Feryal Taneri
Haziran 30th, 20121952 yılında Zonguldak’ta doğdu. İl sanat eğitimini İstanbul’da, Ressam Fuat Bey’den aldı. Mustafa Esirkuş’la yağlıboya ve desen çalışmaları yaptı. Lise yıllarında Ankara Devlet Güzel Sanatlar Galerisi’nde, O. Zeki Oral’ın düzenlediği kurslara katıldı. 1972 yılında Güzel Sanatlar Akademisi, Bedri Rahmi Eyüboğlu Atölyesi’nde devam etti. Aynı yıl, Almanya’nın Hannover ve Bremen kentlerinde sanatsal incelemelerde bulundu.
Marmara Üniversitesi, Atatürk Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü, Heykel Ana Sanat Dalı’nda lisans, aynı fakültenin Eğitim Bilimleri Enstitüsü Güzel Sanat Eğitimi Bölümü, Resim Ana Sanat Dalı’nda yüksek lisans eğitimini tamamladı. Yüksek Lisans eğitim ve öğretim sürecini Prof. Dr. Bünyamin Özgültekin Baskı Atölyesi’nde, resim dalında ise Prof. Ramiz Aydın Atölyesi’nde tamamladı.
Sanatta 30 yılı aşkın bir süreyi geride bırakırken, yurtiçinde ve yurtdışında 20’yi aşkın kişisel sergi açtı, pek çok yarışmalı karma sergiye ve 9 grup sergisine katıldı, kurucu üyesi olduğu “Marmara Sanat Grubu” ile birlikte per çok grup sergisine düzenledi.
Yurtdışında, 1995 yılında Lefkose – Kıbrıs’ta ve 2000 yılında Varşova – Polonya’da grup sergilerine iştirak etti. 2003 yılında Almanya’nın Schwabach kentinde, Galeri Gaswerk’de açmış olduğu kişisel sergi Alman basınında önemli yer aldı.
2005 yılında düzenlenen 3. Uluslararası Tahran Bienali’nde, 3 eser sergilenmeye değer bulundu.
Yağlıboya, suluboya, mask ve heykel çalışmalarından oluşan eserleri, Kültür ve Turizm Bakanlığı, bankalar ve belediyeler başta olmak üzere çeşitli özel ve tüzel koleksiyonlarda yer aldı. Kültür ve Turizm Bakanlığı jurisinden geçen 3 eseri Bakanlık Koleksiyonu’na seçildi, 1986 ve 1995 yıllarında “Ziraat Bankası Koleksiyonundan Seçmeler” sergilerinde yer aldı. Başbakanlık Aile Suraşı – Tablolarda Aile konulu yarışmalı sergiye katıldı, çeşitli kuruluşlar tarafından plaket ve teşekkür belgeleriyle ödüllendirildi.
Yurt çapında düzenlenen pek çok yarışmanın jurisinde yer aldı, aynı zamanda İstanbul Büyükşehir Belediyesi, Taksim Sanat Galerisi Jurisi’nde görev yaptı.
Uzun yıllar Güzel Sanatlar Birliği Resim Derneği’nde yönetim kurulu üyeliği yapan Taneri, ayrıca GESAM, UNESCO AIAP Türkiye Ulusal Komitesi ve Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği üyesidir.
Çalışmalarını İstanbul Otağtepe’deki özel atölyesinde sürdürmektedir.
Saadettin Metin
Haziran 30th, 20121969 yılında Gümüşhane’de doğan Saadettin Metin; Selda Demirel ve KEnan Akçakoca’dan yağlı boya, Cezmi Orhan’dan desen dersleri aldı. Sanatçının resimlerinde ve konu içerisinde dolaşmak farklı bir duygu yaşatmakta insana. Saadettin Metin, insanları memnun etme kaygısıyla resim yapmadını ve gerçekliği taklit etmek yerine, tuvalde kendini ifade etmeyi, duygularını şekil ve renklere dönüştürmeyi, böylece bir anlam ve gerçeklik üretme heyecanıyla resim yapmakta olduğunu gösteriyor resimlerinde. Sanatçı, resimlerinde çok önemsiz bir objeyi ve olayı önemliymiş gibi sunmaktadır.
Remzi Taşkıran
Haziran 30th, 2012Remzi Taşkıran 1961 yılında Adıyaman’da doğdu. Lise öğrenimini İstanbul’da tamamladı. Sanat eğitimini ressam Saadettin Çağlarca’dan aldı. Bir süre basın ressamlığı yapan sanatçının yurtiçi ve yurtdışında koleksiyonlarda yapıtları bulunmaktadır.
İstanbul’daki atölyesinde yaptığı resimlerle günlük yaşamını sürdüren Taşkıran, sergilerine hazırlanırken günü birlik yaşam kaygılarından uzaklaşıp sanatının özgün temalarını oluşturmaya özen gösteriyor. Özellikle yöresel izlenimlere dayalı resimlerinde günlük çabalarının dışında, kendi yüreğinin, bilincinin, yeteneğinin ve eğilimlerinin öne çıktığı, böylelikle özgün resimlere imza attığı gözlemleniyor.
Eleştirmenler gözünde; Remzi Taşkıran’daki geleneksel değerlere yakınlık, özgün bir resim biçemi yakalayabilmesi için bir olanak olarak vurgulanmaktadır.
Rahmi Pehlivanlı
Haziran 30th, 20121926 Keskin, Ankara’da doğdu. Türkiye’de toplam 5, dünyada çeşitli merkezlerde 60’ın üzerinde kişisel sergisinin büyük bölümü, müzelerde, devlet naşkanları tarafından açılmiştir. Sanatçıya ödül kazandırmış eserlerinin bir bölümü Avrupa, Ortadoğu ve Türkiye dahil olmak üzere toplam 17 değişik müzede sergilenmektedir. Kendisine birçok takdirname ve nişan verilmiştir.1952 yılından beri profesyonelce sürdürdüğü sanat yaşamında 25’ten fazla devlet başkanı ve kral, kraliçe tarafından davet edilerek portrelerini çalışmıştır. 1984 yılından başlayarak sürdürdüğü bütün Türkiye’nin il ve ilçelerinde,yerinde çalışarak “Renk Renk Türkiyem” kolleksiyonu adıyla bir dizi çalışma yaptı.Projenin planlanan büyük bir bölümü gerçekleşti. 24 Ağustos 1992’de öldü.
Balthus
Haziran 30th, 2012Balthus, 29 Şubat 1908 tarihinde bir sanatçı ailenin çocuğu olarak Pariste doğdu. Balthusun ilk yayınlanmış çalışması, Mitsou adlı kaybolan kedisiyle ilgili 40 çizimden oluşan bir koleksiyondu. Manzara, ölüdoğa, konulu resim ve portre gibi Avrupa resminin geleneksel türlerini 20. Yüzyılda yeniden canlandıran Fransız ressamın, kendine özgü sanrılı görüntüleri bazen gerçeküstücü olarak nitelendirilmiştir.
Pariste 1934te ilk kişisel sergisini açan sanatçı, zamanının çoğunu gitgide daha büyük boyutlara ulaşan gizemli şiirsel iç mekanlarla sessiz manzaralar yapmaya verdi. Bu resimlerine çoğu kez yalnız, aldatıcı biçimde olgun görünen, ama daha çocuk yaşta çıplak genç kız figürleri yerleştiriyordu. Balthus, Paristeki ünlü Louvre Müzesinde eserlerini sergilendiğini hayattayken görmeyi başaran sanatçılardan biri oldu. Balthusu hayranlık uyandıran bir dahi olarak öven Fransa Devlet Başkanı Jacques Chirac, sanatçının ölümünden büyük üzüntü duyduğunu açıkladı.
Japon asıllı Setsuko ile evli olan Balthusun en ünlü yapıtları arasında Sokak (1933), Dağ (1937), İskambil Falı (1943), Şömine Önündeki Çıplak (1955) ve iskambil Oynayanlar (1973) bulunuyor. Birçok Fransız yazar ve aydınla dost olan Balthusun hayranı olduğu Pablo Picasso, sanatçının Çocuklar (1937) adlı tablosunu satın almıştı. Picasso, Balthus için “Beni kopyalamaktan başka birşey yapmayan genç sanatçılardan çok daha iyi. Gerçek bir ressam” demişti.
Asıl adı Balthazar Klossowski de Rola olan ressam Paristeki ünlü Louvre Müzesinde eserlerinin sergilendiğini hayattayken görmeyi başaran sanatçılardan biriydi.
BİR YAZI Karanlıklar Prensi’nin ölümü
Balthus’un, 20. yüzyılın son ressamının ölümü kaç anlama geliyor? Balthus, gerçek bir efsaneydi. Polonya soylusu bir adamın oğluydu ama yetişmesinde yadsınamaz emeği olan Rilke’nin gayrimeşru çocuğu olduğu sanılıyordu. Çocukluğu, 1920-30’ların Almanya, İsviçre ama en çok da Paris entelektüel çevrelerinde geçmişti. Andre Gide destekçilerinden birisiydi. O yılların Avrupa’sı ardı ardına patlayan sanat akımlarıyla çalkalanıyordu. Picasso ve Braque, 1915’lerde kübizmi başlatmış, ortalığı karıştırmışlardı. İçinde yaşadığı gerçeklik, onu anlamak ve anlatmak için kullandığı zaman – mekan sıralaması, optik dünya insana dar geliyordu.
Einstein bilimde, Freud bilinçte relativizmin temellerini atmıştı. Yeni bir çağ başlıyordu. Balthus, yeniliğin ama her ne pahasına olursa olsun yeniliğin her şey demek olduğu ‘öncü’ (avant – garde) sanata hiçbir zaman yakın olmadı. Onun resmi, 20. yüzyılın ikinci büyük sanatsal hamlesinden, Üstgerçekçilikten (surrealizm) beslenmeye başlamıştı. Bu, Balthus’un sonuna kadar izleyeceği ve onu daima sıradışı bir adam yapacak olan temel niteliğiydi. Gerçeğin başka bir boyutunun da olabileceğini, o boyutun insanın karanlık yanıyla iç içe geçebileceğini Balthus hiç unutmadı. Üstelik, resimlerinin arka planına Üstgerçekçi bir zorlama, bir imgesel anlatım yerleştirirken bunu Dali’den, Magritte’ten daha farklı bir yaklaşımla yaptı. Onların gerçeğin sözcükle ifade edilen, ancak dille anlaşılabilen anlamlarını zorlayan simgesel anlatımına hiç yönelmedi.
Balthus, en çok yakın olduğu de Chrico gibi, Üstgerçekçiliği bir atmosfer olarak, düşler dünyasını harekete geçiren bir olanak olarak kullandı. Çünkü, yapmak istediği farklıydı. Balthus, Batı sanatının asıl dayanağı olan ‘kötücüllüğün’ başka bir düzlemdeki adıydı. Bazen ‘sapkınlık’ gibi ucuz bir sözcükle açıklanmaya çalışılan insanın bu gerçek niteliklerinden birisini, Balthus, çok ‘sıradan’, günlük şeylerin içinden vermeye çalışıyordu ve bu nedenle çok ama çok rahatsız edici oluyordu. Lautreamont’dan başlayan, Sade’dan geçen, Poe’yla bütünleşen ve tüm Üstgerçekçileri etkilemiş olan, ‘patafizik’ sanatçılar, onun da çıkış noktasını oluşturuyordu. O nedenle, daha sonra Bataille’ın ‘kötülük edebiyatı’ diye nitelendirdiği edebiyatın en seçkin örneklerinden birisi Uğultulu Tepeler’i resimleyecek, ‘deli’ Üstgerçekçi Artaud’nun yakın arkadaşı olacak ama asıl ününü, ergenlik çağındaki kız çocuklarının kışkırtıcı cinselliğini resmederek sağlayacaktı.
Resimlerinde daima bir röntgenci konumundaydı. İzleyeni de aynı konuma itiyor, onu görmekten hacip duyacağı hayasız bir görüntüye bakması için kışkırtıyor, kendisiyle yüzleşmeye zorluyordu. Sonuna kadar da bu konuda direndi. Sonra, İsviçre’de aldığı büyük eve çekilecek, orada, çocuk yaşında evlendiği Japon karısı ve ondan olan kızıyla, bir çocukken model olarak kullanmaya başladığı bir başka kızla birlikte, söylentiler doğuran gizli hayatını yaşayacaktı. Balthus’u modern resim odağına yerleştiren bu ‘içeriği’ yansıtmakta kullandığı biçimdi. Klasik dünya onun için vazgeçilmezdi.
Gençliğinde hayran olduğu ve yapıtlarının kopyasını çıkardığı della Francesca’dan başlayarak, daima Rönesans resminin ‘düzen’ anlayışını, derinlik duygusunu, basitlik içinden doğan karmaşa çağrışımlarını kullandı. Kişisel hesaplaşmamı asla bitiremediğim o büyük Rönesans resminin çağdaş uzantısıydı. Hayatım boyunca tutkuyla bağlandığım karanlık şeyleri hep pelerinin altında saklayan ‘Karanlıklar Prensi’ydi. (Radikal-21/02/2001-H. Bülent Kahraman)
Francis Bacon
Haziran 30th, 20121909da Dublinde dünyaya geldi. 4 yaşında babasının görevi dolayısıyla Londraya taşınan Baconun, astım yüzünden okul hayatı çok düzenli geçmedi. 16 yaşında baba ocağından ayrılan Bacon, önce Londrada bulduğu geçici işlerle hayatını kazandı. Daha sonra Berline taşındı ve burada da iki yıl durduktan sonra dekoratör olarak iş bulduğu Parise taşında.
1919da Londraya dönerek mobilya ve halı desinatörlüğü yapmak üçere bir atölye açtı. Bacon kendi kendini yetiştirmişti. 1931 yılından itibaren de kendini tümüyle resme verdi. Bu esnada geçimini rulet oynayarak sağlıyordu.
Bacon 2. dünya savaşı sıralarında, o tarihe kadar yaptığı tabloların hemen hemen hepsini tahrip etti. 1944 yılında yeniden resim sanatına dönen Bacon, aynı yıl içinde birdenbire ünlenmesini sağlayan Çarmıha Gerilen İsanın Ayağı Dibindeki Figürler İçin Üç Çalışma adlı triptikonu tamamladı.
Savaştan sonraki yıllarda alkolik olan Bacon, konularına derinlemesine inebilmek için çoğu zaman resim dizilerini üzerinde çalışıyordu. Başlar adlı dizisinin bir resminde sinemanın öncülerine duyduğu hayranlığı tuvale aktardı.
1960dan itibaren daha çok kendi hayatından konular seçmeye başladı. Sık sık fotoğraflara bakarak arkadaşlarının portrelerinin yapıyordu. Tabloları zamanla saldırganlıklarını yitirmekle beraber, yine de bir oda içinde yapayalnız olan insan figürlerini yansıtmaktalar.
1971de hayat arkadaşı George Dyer öldükten sonra Bacon birkaç tablosunda onun ölümünü canlandırdı. Kara Triptikon denilen resimlerde Dyer karanlık bir kapı aralığında görülmektedir. Yapıttan yapıta ölüm konusunu irdeleyişi daha da belirgin, direkt bir biçim aldı.
70li yılların sona ermesiyle Baconun önceki portrelerinde görülen deformasyonlar kaybolup, yerlerini yüz hatlarını daha yumuşak gösteren diyagonal taramalara bıraktılar. Sanatçı 1992de Madridde 82 yaşında öldü.
